Roma, Maria, vrouwen en die katholieke kerk

Dit hing er ook in Pallazo Bembo, gemaakt in 2013, nog voordat Rusland de Krim binnenviel. Een Europa gevisualiseerd met alleen maar mensen op een oude kaart van 1938 in toen al spannende tijden. Het is gemaakt door een Roma kunstenaar, hij schreef zijn naam links erop.

Dit is wat je wilt en hoopt: een Europa, of een wereld zo je wil, die bestaat uit mensen. Zonder grenzen: Imagine…

En deze Maria viel mij op, toen ik zomaar een kerk in liep. Eén van de sterkste beelden die de katholieken hebben voortgebracht: een vrouw die meelijdt en daarmee verdriet en pijn een plek geeft. Dat geeft uitzicht: de vensters zijn een weerspiegeling van kerkramen. Licht dat van buiten naar binnen schijnt ; iets wat op een andere niveau, die katholieke kerk als instituut heel erg kan gebruiken. 

Mogen deze vrouwen zo bestaan van dit instituut? Of zijn ze slechts onderwerp van pastorale zorg?

Of deze vrouw als priester, bisschop of kardinaal?

Kijk, dat doet die tentoonstelling Personal Structures: Het focust altijd op persoonlijke structuren en wil via een veelheid aan kunstuitingen prikkelen. En zo kan het dat deze gedachte in de ochtend, wat zachte regen tikkend op de tent, er ineens is. ( Elke keer kan ik dan wel weer constateren dat die katholieke kerk en zijn machtspositie mij blíj́ft irriteren.) Het zij zo.