Gisteren is de e-reader op de markt gebracht, ook Trouw besteedde er in de krant van vandaag aandacht aan. Ik hield me onderwijl bezig met het lezen van Donald Duckjes. Die e-reader, dat is een apparaat die de mogelijkheid in zich schijnt te hebben om daar wel 10.000 boeken op te laden, zal wel nooit iets voor mij worden.Alles aan een boek draagt toch bij aan de leeservaring? De kaft, de vormgeving, het soort papier. Of het een dik of dun boek is: in eén oogopslag bepaald dat mijn wijze en tempo van lezen. Streepjes kunnen zetten bij passages die je aanspreken, hoort daar voor mij ook bij.
Dat ding lijkt mij voor twee dingen ideaal: je kent het boek al en wilt het herlezend meenemen, op vakantie, ergens in de natuur of in een café, da's handig. En het allerhandigst is het voor De Scholier. Nooit meer zeulen met al die schoolboeken in een boekentas, kinderen schijnen daar al lichamelijke klachten van te krijgen omdat schoolboek uitgeverijen hun produkten steeds luxer maken, full color met harde glanzende kaften enzo en waartoe? Leraren schijnen vaak maar een heel klein gedeelte uit zo'n boek daadwerkelijk te gebruiken.
Donald Duckjes moeten maar nooit op de e-reader. Het is je ware nostalgie om dat knisperende papier van vroeger weer in je hand te hebben, lekker al bladerend de stripjes uit je jeugd uit kiezen om te lezen. Er zijn allemaal striphelden bij gekomen, figuren uit de nieuwste disney-films, maar ik blijf bij Duckstad.
Het is eigenlijk een rare gemankeerde mannenwereld in Duckstad. Er zijn Neefjes, de drie K's en Puck en Max, Neefjes van Mickey Mouse en verder alleen maar Oomen. Donald Duck en Dagobert Duck die weer de de oom is van Donald, de ene de rijke, de andere de arme.Voeg daarbij Guus Geluk, aardslui en Willie Wortel, oerslim en verder de vaak kijfende Katrien Duck en Minnie Mouse, 'vriendinnetjes van' en de drie boeven: dat is ongeveer het universum, aldaar. Er zijn geen hetero- gezinnen in Duckstad.
Verder wordt er in Duckstad gewoon Sinterklaas gevierd en Valentijnsdag, was dat vroeger ook al zo?, en is de moderne techniek ook daar gearriveerd. Er zijn mobieltjes. Ergens klopt dat voor mij toch niet. Maar wellicht komt dat omdat ik zelf nog in de middeleeuwen vertoef, zonder mobiel en Duckstad niet sneller mag gaan als ik zelve. Dagobert hoort in zijn geld te zwemmen, dat is vertrouwd, dat leek me vroeger ook al leuk en tegelijk onmogelijk, want geld is toch zwaar? : dat puzzelde me als kind.
In een verhaaltje van Madam Mikmak, tovert Madam valsklinkende uit zichzelf spelende muziek intrumenten tevoorschijn. Anderen vinden het niet om aan te horen, zij vindt het prachtig. Na twee pogingen komt Madam, om haar omgeving te vriend te houden, met poging 3: een heel orkest, zó klein dat zij het alleen maar hoort, door twee oordopjes heen. Ik noem het MadamMikmak's Poging 3, roept ze vrolijk, afgekort MP3! Wat moet er toch van mij worden als zelfs Madam Mikmak, iets tussen een goeige heks en een kruidenvrouwtje in, sneller gaat dan ik zelve ? ...
Dat ding lijkt mij voor twee dingen ideaal: je kent het boek al en wilt het herlezend meenemen, op vakantie, ergens in de natuur of in een café, da's handig. En het allerhandigst is het voor De Scholier. Nooit meer zeulen met al die schoolboeken in een boekentas, kinderen schijnen daar al lichamelijke klachten van te krijgen omdat schoolboek uitgeverijen hun produkten steeds luxer maken, full color met harde glanzende kaften enzo en waartoe? Leraren schijnen vaak maar een heel klein gedeelte uit zo'n boek daadwerkelijk te gebruiken.
Donald Duckjes moeten maar nooit op de e-reader. Het is je ware nostalgie om dat knisperende papier van vroeger weer in je hand te hebben, lekker al bladerend de stripjes uit je jeugd uit kiezen om te lezen. Er zijn allemaal striphelden bij gekomen, figuren uit de nieuwste disney-films, maar ik blijf bij Duckstad.
Het is eigenlijk een rare gemankeerde mannenwereld in Duckstad. Er zijn Neefjes, de drie K's en Puck en Max, Neefjes van Mickey Mouse en verder alleen maar Oomen. Donald Duck en Dagobert Duck die weer de de oom is van Donald, de ene de rijke, de andere de arme.Voeg daarbij Guus Geluk, aardslui en Willie Wortel, oerslim en verder de vaak kijfende Katrien Duck en Minnie Mouse, 'vriendinnetjes van' en de drie boeven: dat is ongeveer het universum, aldaar. Er zijn geen hetero- gezinnen in Duckstad.
Verder wordt er in Duckstad gewoon Sinterklaas gevierd en Valentijnsdag, was dat vroeger ook al zo?, en is de moderne techniek ook daar gearriveerd. Er zijn mobieltjes. Ergens klopt dat voor mij toch niet. Maar wellicht komt dat omdat ik zelf nog in de middeleeuwen vertoef, zonder mobiel en Duckstad niet sneller mag gaan als ik zelve. Dagobert hoort in zijn geld te zwemmen, dat is vertrouwd, dat leek me vroeger ook al leuk en tegelijk onmogelijk, want geld is toch zwaar? : dat puzzelde me als kind.
In een verhaaltje van Madam Mikmak, tovert Madam valsklinkende uit zichzelf spelende muziek intrumenten tevoorschijn. Anderen vinden het niet om aan te horen, zij vindt het prachtig. Na twee pogingen komt Madam, om haar omgeving te vriend te houden, met poging 3: een heel orkest, zó klein dat zij het alleen maar hoort, door twee oordopjes heen. Ik noem het MadamMikmak's Poging 3, roept ze vrolijk, afgekort MP3! Wat moet er toch van mij worden als zelfs Madam Mikmak, iets tussen een goeige heks en een kruidenvrouwtje in, sneller gaat dan ik zelve ? ...
