Moeders loopt nu in haar eentje in Ravenna en ik overbrug al internettend de tijd voor mijn trein die me naar Perugia zal brengen. Met rugzak en tent. Een speciale week, zo alleen met Moeders en nu ook weer apart om nog een week verder te trekken.Maar eerst nog Ravenna. Ik kan me niet herinneren dat een kerk me ooit BLIJ maakte. Allerlei andersoortige gewaarwordingen en sensaties wel: Verstilling bij de eenvoud van kleine kerkjes of kappeltjes die je soms zomaar op het platteland op je weg tegen komt. Ontzag in kathedralen, zoals Chartres, verwondering en soms de-kriebels-krijgen bij barokke pompeusheid in kerken, maar BLIJ?
Nu voor het eerst is het zo en ik denk dat de ervaring uniek is omdat wat ik zag uniek was. Met een trein waarop we twee uur moesten wachten naar Classe, naar de bakstenen kerk San Appolinare in Classe. Al het andere uit de 5e en 6e eeuw is foetsie, maar dit is bewaard gebleven, gelukkig, gelukkig. Een mozaiek dat de gehele absis beslaat, de binnenkoepel acher het altaar. Het levende groen straalt je tegemoet.
Groen, het frisse groen van gras waar lelies en rozen bloeien, symbool van wijsheid en liefde, zo levendwekkend, zo aards. Het groen is bezaaid met stenen en rotsjes en uit bijna elk daarvan groeit weer een struikje of een bloem, ik zie madeliefjes...vogeltjes fladderen rond en het schijnen voges te zijn uit deze omgeving. Dit aardse groen: daar rust het hemelse in, dat goudkleurig is. De robuuste hand van God daarboven. Een eenvoudig en vanzelfsprekend menselijke beeld van de ervaring dat er zoveel gemaakt is dat jij niet scheppen kan.
Geen grasspriet, geen steen helemaal niks kan er uit mijn handen komen: in alles bouwen we voort op wat al gegeven is. Er is een vlammende hemel helemaal bovenin met opnieuw alleen maar een verwijzing naar de 4 evangelisten. Een stier, een adelaar, een gevleugeld mens en een... ik ben het even kwijt. Middenin als een mandala een kruis in een hemelsblauwe hemel met sterren: een doorkijk, een gat van het ene in een andere: hemel en aarde verbonden en niet in tegenstelling met elkaar.
Zo moet het zjn. Zo is het bedoeld. Er is geen verre onbereikbare hemel waarvoor we moeite moeten doen en er is geen aarde die een tranendal is. Hier in het groen, op aarde, hier is alles aanwezig om gelukkig te zijn. Voor wie de vensters van het hart opent: dan rust de hemel op de aarde, dan bedt het aardse het hemelse in, zodat het stralen kan. Daar word je verrukt en o, zo BLIJ van. Blij!
