Een volkomen veranderde scenery. Ik liep langs menshoge zonnebloemen naar mijn nieuwe verblijfplaats: Perugia Farmhouse Hostel. Mijn tentje in de hitte opgezet met overal bergen rondom. De zon schijnt 's ochtends voor mijn neus op te gaan. Nu tussen de bergen, want in Ravenna liet ik me het ook elke ochtend om 6.00 welgevallen, vanaf het terras met de ronde boog boven me,van het Parkhotel.Een plek vol jongeren van over de wereld in een oude boerderij waar twee oudjes met hooi aan het kruien zijn en de poezen voederen. De ouders van de gastheer, wellicht, die hier in zwembroek rondloopt en het telkens uitstelt om mij in te checken. Een gouden greep om van een oude boerderij een hostel te maken. Dat levert toch al gauw 500 euro per dag op, zomaar in je zwembroek.
Een jongen en een meisje zijn voor 4 weken in Europa. In Rome geweest en Parijs en London en Delft, ja Delft, visiting relatives. Amazing is het in Europa want in Australie is er niks ouder dan 200 jaar. Een reden waarom ik wel een poos in Sydney zou willen wonen.
Ik heb Italie eerder vooral bereikt via de autostrada. Dan rij je de Alpen over en kom je in de saaie Povlakte, totdat er ineens iets Toscaanserigs opduikt. De treinreis hierheen was een genoegen. Van Ravenna, via Bologna en Arezzo. Die gaat door tunnels heen dwars door de Apenijnen: begroeide rotsformaties, kleine dorpjes met orange pannendaken en torens, langs druivenplantages, beekjes die onder je stromen, heuvels groen geborduurd met pijnbomen, bossages en wat al niet meer.
In het dal plotseling velden vol zonnebloemen tussen de olijfbomen. De rust is hier heel aangenaam. Wellicht ga ik alleen maar bij mijn tentje zitten, af en toe een plons in het zwembadje nemen en verder niks, helemaal niks.
