Even gauw vanuit Ravenna, prachtig, zo prachtig. Mozaieken die je terug brengen naar de eerste eeuwen van het christendom. Er waren nog geen dogma's, men had het kruis als beeldmotief van lijden nog niet uitgevonden. Alles vertelt alleen maar over de kracht van de geest: de mogelijkheid om te vertoeven in groene weiden, tussen vogels en bloemen, de zegende hand van God, reikt vanuit de hemel en straalt naar wie daaronder is.In Ravenna leefde eens, in de 5e eeuw, keizerin Gallia Placidia, wier daadkracht, haar rechtvaardigheid, haar scherpe oordeelvermogen geroemd was. Onder haar kwam Ravenna tot bloei en het allermooiste wat ik vandaag gezien heb, is haar mausoleum, waar ze zich tijdens haar leven al in terugtrok.
Van buiten een onoogelijk bakstenen gebouwtje in de vorm van een klein kruis. Maar dan kom je binnen en zijn alle muren bedekt met mozaiken. Een duizelende sterrehemel met meer dan 500 sterren, draaien om een gouden kruis in het koepeltje en er wordt verteld dat Cole Porter hier geïnspireerd is geraakt voor zijn nummer night and day. Men zegt ook dat het christendom hier de kleur blauw heeft uitgevonden, als kleur van inkeer en contemplatie.
Binnen veel sterachtige bloemen die in het blaue hinein zweven en een prachtig mozaiekvan Jezus, baardloos, tussen zes schapen, symbool van de zielen die hij hoedt eentje ervan houdt hij teder het gezicht vast. De ramen zijn bedekt met geel albast en er was een kort moment dat ik bijna alleen binnen was en het gordijn voor de kleine ingang gesloten.
Ik kon me even voorstellen hoe Gallia zich hier terugtrok, een verborgen ruimte, in het intieme blauwachtige, terwijl het diffuus oranje licht de mozaïeken om haar heen op deed lichten en alle kleine steentjes los schitterden, zodat alles gaat vibreren en vertelt over levenskracht en over liefde die alles overwint. Zulk soort ruimtes hebben wij ook te kreeeren om ons heen: ruimtes waar het vanzelfsprekend is, dat de geest waait en over goede dingen vertelt.
