Ik heb een tic: ik vind het leuk om zo ongeveer vier keer per jaar naar de Ikea te gaan. Seizoen en vakantiegebonden, zoiets. Ikea is voor mij het toppunt van democratie en goedgemutstheid. Zo opbouwend, ook. Iedereen komt daar om iets nieuws toe te voegen aan het leven, om er kleur in te brengen, opgeruimdheid, sfeer, smaakvolle visie, enzovoort.Daarbovenop, kun je er voor bijna niks eten. Ik ken iemand die in Groningen in een woonboot pal achter de parkeerplaatsen van de Ikea woont en er elke ochtend ontbijt voor 1 euro. Belachelijk, je kunt het er zelf niet voor maken en kopen. Koffie, een croissant, een hard broodje, kaas, jam, een eitje. Nu kwam ik de Ikea binnen en zag ik carpaccio voor 3,95 euri. Die wordt van mij, wist ik al en het was smullen: zoete zongedroogde tomaatjes, pijnboompitjes, die oude kaas. Bij de AH was ik al shoppende, meer geld kwijt geweest.
In Zweden zijn ze ook echt trots op hun Ikea, zo bleek me toen ik eens bij echte linkse Zweden op bezoek was. Echt tróts. We reden door de geboorteplaats van de oprichter en daar kun je in een grote hal alle prototypen bekijken, die hij in zijn eentje toen nog, verzonnen heeft. Ze spraken erover, alsof we een mooie kerk gingen bezoeken: we zouden een heiligdom betreden. De hal zat dicht, maar ik was, gelukkig voor hen, al overtuigd van dit geweldige Zweedse cultuurgoed. Naast Pippi Langkous en de Tetraverpakking, zie alle melkpakken en alles wat vloeibaar is daaromtrent, is dit Zwedens wereldwijde bijdrage aan de beschaving. En ABBA natuurlijk, ha!
In Beiing fietste ik in de vijfde cirkel van de stad en ook daar stond een Ikea. Natuurlijk moest ik af stappen en die bezoeken. Komisch. In een grijze hal was een schamel, zeer, zeer vaag aftreksel te zien van een aantal showkamers, zoals Ikea die zo mooi maken kan. Zo niet in Beiing. Het was vast jaren geleden dat een Zweedse afgezant hier orde op zaken had gesteld. Er stonden wel een aantal zeer luxe auto's voor de voordeur te ronken, sommigen met chauffeur en al; Ikea is er daar alleen voor de Happy few. Het restaurant boven had onduidelijk Ikea-meubilair, de grond bezaaid met rotzooi en de eters waren vooral rijke Chinese jongeren. De Zweedse gehaktballetjes smaakten vertrouwd, maar waren daar handgedraaid. Toch genoot ik, want ik juich het toe dat Ikea wereldwijd haar stempel op het interieur drukt.
Ik koop bij de Ikea vaak helemaal niks, hoogstens een afwasborstel, maar deze keer ben ik naar huis gegaan met een o, zo handig zelf in elkaar te schroeven kastje voor de groeiende verzameling dvd's en met een nieuwe salontafel van espenhout, die door Ikea weliswaar bedoeld is als tv meubel. En een nieuw beigewit tapijt met kleurige bloemen daarop. Ik vind het wel verkwikkend hoe de moderne computertechniek, zoveel nieuwe designs de wereld in kan spuwen. Nu kan het oude handgeweven tapijt uit Egypte eindelijk mee met het grofvuil: het is tijd voor vernieuwing.
Ikea: die vernieuwd het gemoed en de appeltaart voor 95 centen en de gratis koffie, als je lid bent van de Ikea-familie, die legt daarvoor een tevreden bodempje in je maag. En nu schroeven maar, tijd voor de opbouw!
