Couples; Mahabalipuram tegenover Tiru

Vanochtend op het strand verbleven, vlak voor het chiquere resort dat tegen het oorspronkelijke vissersdorp Mahabalipuram grenst. Geen gast te bekennen, gisteren zag ik er eentje, maar er loopt wel heel veel personeel rond. Zoals vijf  vrouwen in legergroene uniformen, die de  tuin bijhouden. Er schijnen ook plannen te zijn van Raddison, een sjieke hotelketen, om hier te bouwen. Er zijn genoeg lege ommuurde terreinen, eentje zou van hen kunnen zijn. Chique zonvakantie aan Indiase kust, all-inclusive, ofzo?

Het is zo rustig overal, maar met enkele westerse toeristen. Op het strand ben ik grotendeels alleen. Volgens Wiki (B.K. blijkt het te zijn) is het in het hoogseizoen, december en januari overal afgeladen vol. Er zijn hier twee hallen, waar je zij aan zij, voor 50 rupi kunt overnachten. Maar dan weet je nooit of het wel veilig is. Kamers die goed zijn, beginnen bij 800 rupi, dat betaal ik dus. Dan zijn er ook kamers van rondom de 500 rupi en die worden veel door couples gehuurd. Soms maar voor enkele uren, maar dan betalen ze wel de volle mep. Vorig weekende zat er in de foodcenter een stel, elke keer als ik er ook at. Zij deed het woord, liet speciale dingen klaarmaken, ‘Dat is een couple’ zeiden de mannen,maar ik begreep de impact niet.

Couples zijn dus jonge stellen die in het weekend kamers huren. 80 procent van alle huwelijken is gearrangeerd, dus wat moet  je dan als je verliefd wordt? Modern en traditie gaan dus hand in hand... het fenomeen couples is bij iedereen bekend. Ook in Pondicherry puilde het in het weekend uit van jongelui. De vrouwen nooit in sari, en allemaal met mobieltjes. Dat zoveel mensen een mobiel hebben en veel bellen, ik zag het ook in de kleinste gehuchten in Noord India, komt, zoals het lieve echtpaar in Chennai me vertelde, (wat lijkt dat lang geleden...), doordat voor 450-500 rupi per maand je onbeperkt gratis met een telefoon kunt bellen en je ook 1 GB op internet krijgt.

Wiki heeft meer dan 3000 vrienden op internet, ook veel in Singapore en Thailand, hij zat vaak tot vier uur in de nacht te chatten, maar zijn telefoon is van een hoogte naar beneden gevallen, dat had mij ook kunnen gebeuren, en nu doet hij dus niks meer. Dat is zowel goed als slecht, zegt hij. Now, everything is peacefull... hij werd ook een beetje gek van al dat gechat. Ik geloof dat hij toch niet elke dag met zijn familie contact heeft. Een foto op Facebook toont een schattig meisje dat sprekend op hem lijkt, maar het is wel een foto van vier jaar geleden.... Misschien gaat hij rondom Kerstmis naar Nepal. Maakt hem dat tot een van de miljoenen gastarbeiders in eigen land?....

In de tien jaar dat hij nu hier werkt, heeft hij  nog nooit gehoord dat er iets ernstigs is gebeurd. Hij had me 's avonds rond tien uur de weg gewezen naar het festival, achter de vuurtoren, waar zijn baas al dat gratis eten voor had gegeven. Ik had het niet bereikt, het was overal pikdonker op straat, ik hoorde ook geen muziek of stemmen, vroeg me af of het wel veilig was. Ik had toch iets gemist, hijzelf was na 23.00 , na het werk nog gegaan en toen was het er nog druk.

In Tiruvennemalai, waar mij toegang tot de geboekte kamer geweigerd werd, was er dus een westerse vrouw door drie mannen verkracht. Dat daar zoiets gebeurd en hier misschien niet, begrijp ik ergens wel. Tiru is een heilige stad voor de Hindoes omdat op de berg, Shiva als vuur verschenen is. Het trekt zeer veel mensen: de vrouw met de doeken vertelde dat ze er de komende volle maan ook heen ging en rondom de berg ging pelgrimeren. 14 kilometer in de nacht, samen met duizenden anderen.

Naast deze drukke Indiase stad, zijn er de westerlingen die komen voor de ashram van Ramana Maharshi, die 20 jaar zwijgend gemediteerd heeft in Tiru en daar de verlichting heeft bereikt. Die westerlingen verblijven in de ashram of in één van de vele huizen die daaromheen zijn gebouwd. Ook ik had anders op zo’n plek gezeten. Die westerlingen mengen zich dus niet met al die pelgrimerende Indiërs, zo vormen een enclave aan de rand van de Indiase werkelijkheid. En een rijke enclave van longstayers wekt ook jaloezie, vrees ik.

Hier, een dorp of ondertussen een klein stadje, aan het strand, hier brengen de toeristen een nieuwe geldstroom. Iedereen vaart wel bij al die westerse toeristen die graag lekker willen eten en leuke souvenirs willen kopen. Dat is alleen maar extra, naast de visserij. En er komen dus ook heel veel Indiase toeristen want de  beelden in steen in de rotsen en de tempeltjes, hebben wereldfaam. Wie weet wat er nog allemaal onder het zand verborgen ligt? De tsunami van 2004 heeft nieuwe dingen blootgelegd, en de vijf Ratha’s, zijn ook maar per toeval door de Britten ontdekt in de 19e eeuw.

Tiru is een heftige stad, met een berg van vuur die midden in het land oprijst. Mahabalipuram heeft ‘poëzie in steen’ las ik ergens, met de Golf van Bengalen als bewegende danspartner, zou ik zeggen. Het zindert hier ook van die oude cultuur van de Pallava’s, voor wie de zee ook heilig was. Daar wil ik best in meegaan, liggend aan zee.