Maar die baas heeft onlangs zijn ganse personeel uitgescholden en Sunjay was daar kwaad over geworden. Het is de tweede keer dat dit gebeurt: een paar maanden geleden was hij ook niet teruggekomen na een vrije dag. Wiki had hem overal gezocht en toen stond hij ergens anders te koken, voor veel minder salaris. Wiki had hem overgehaald om weer terug te komen. Ook nu is Wiki langs al zijn vrienden gegaan, naar niemand heeft Sunjay meer gezien...
De laatste keer dat hij er werkte had Wiki juist de geschiedenis van hun vriendschap verteld. Hoe belangrijk ze voor elkaar waren... Sunjay kan niet alles in het Engels volgen, maar hij brak in het gesprek. Hij keek me aan en zei You are in my heart... always en hij legde zijn hand op zijn hart, I will never forget you. Dit zie ik nu steeds voor me. Zijn doorborende zachte ogen, zijn glimlach. Wist hij toen al vaag dat hij weg zou gaan? En dan het ijsje de volgende dag, waarna hij naar huis ging. Het krijgt nu een geladenheid. En dat zijn laatste woorden naar mij waren Yoú are good.
Nu wil ik ook maar het liefst naar huis. De ziel is uit het food center, al proberen Babu, een jong jongen die in de bediening staat en Gowinda, zijn oudere broer het op te vangen, Babu maakt huppelpasjes en Gowinda lacht ineens voluit naar me. O, Sunjay, waar ben je? Hij heeft geen vrouw en kinderen. Wat ging er allemaal door je heen? Waarschijnlijk ben je al langer niet tevreden met je werkplek. Heb je maar niks gezegd tegen Wiki, omdat je anders toch weer zou blijven?
India is zo’n groot land. Ook jij kwam uit Nepal om hier te gaan werken. Ali, mohammedaan is nu terug naar Assam, dat is vier hele dagen en nachten met de trein, Ali moet in zijn eigen staat gaan stemmen, hij heeft een vrouw en twee kinderen. Hij blijft een maand of twee maanden weg, hij heeft daar ook nog een stuk landbouwgrond. Hij kan altijd terug komen. Sunjay ook nog steeds.
