Verderop weer de mannen met het touw, al trekkend. Ik besloot het te zien totdat het voorbij was. Ze bindend zichzelf met een dunner touw, vast aan het grote touw en trekken, deels dus met het gewicht van hun lichaam. Als ze bij het einde zijn gekomen, waar het touw wordt opgerold, daar waren ook drie vrouwen actief, dan maakten ze zich los liepen naar voren naar de zee en bonden zich weer vast. Wat een geduld, dit was zeker het eerste uur, het beeld. Toen kwam er een boei aan het touw in zicht en langzaam maar zeker netten, die aan het touw zaten.
Het was dus een groot sleepnet en toen, een eindje verderop, begonnen er ook meer dan tien mannen aan een touw te trekken. Ondertussen voer er ook een bootje de zee op. Uiteindelijk bleken de twee touwen één groot net te vormen en in de lus zat de vangst. Meerdere mannen waren tot ver over hun middel in zee, sloegen op het water, maakten schreeuwgeluiden. Ik denk om de vissen die in de lus verzameld waren, binnenboord te houden. De vangst: een hele grote blikken kom vol kleine zeerogjes en verder kleinere vissen.
De allerkleinsten werden eruit gesorteerd, die leken gratis weggegeven te worden, meerdere vrouwen schuimden erom heen. Ik herkende ze wel, ik denk dat deze verblijven in de stukken strand waar niks is, alleen omheinde muren. Sommige zijn broodmager, ik heb al vaker een vrouw in de verte het bedelgebaar naar mij zien maken; met een hand even naar voren en daarna alsof je iets in de mond stopt. Alsjeblieft, eten, is dus de vraag... Elke man die aan het touw heeft getrokken, kreeg tien vissen. En ze werden ook verkocht, een plastic zak vol voor 100 rupi zag ik.Gek , hoe snel het zo druk was: met mobieltjes zal wel doorgegeven worden, dat de vangst op het strand, binnen is, denk ik.
Best een spektakeltje om zo te aanschouwen. Er zijn, met zijn allen wel 45 mensen bij betrokken en toen de vangst binnen was,werd het dus nog drukker. Één man deelt de vissen uit, die op een groot geel zeil werden uitgespreid. Al dat touw getrek gebeurt in stilte, sommigen paften er een rokertje bij, nu werd er druk gepraat, ook op discussietoon. Eromheen vrouwen en oudere mannen die tussen de benen door, de vissen die wegsprongen, gauw voor zichzelf hielden.
Ik zat of stond op het strand en werd op een gegeven moment gevraagd om aan de andere kant van het touw te gaan staan. Toen had ik nog niet door, dat die andere mannen in de verte die ook aan een touw waren beginnen te trekken, dus deel waren van hetzelfde net. Hoe wordt dat in de nacht uitgezet? Het gaat ver, ver de zee in. Hoeveel boten zijn ervoor nodig om dit te bewerkstelligen?
Ik vind het wel iets moois hebben, dat dit een gezamenlijke krachtsinspanning is, je hebt elkaar nodig om dit voor elkaar te krijgen.En dan moeten de netten weer drogen op het strand en opgevouwen worden, ook samen aan het werk en ik heb hier nog nooit een visser alleen netten zien boeten, ook dat gebeurd in groepjes. De tractor die op en neer rijdt om de boten het strand op te trekken, de mannen die de boot aan het katrol aan de ene kant vastmaken, alles doe je samen.
De tractor is een paar dagen uit de running geweest en daarmee was het strandbeeld helemaal veranderd. De boten stonden niet meer keurig naast elkaar in het gelid, maar waren schots en scheef over het hele strand verspreid, al naar gelang waar de branding ze bracht. Ik kon daardoor beter in de boten kijken. De meesten zijn ook van binnen kleurig beschilderd, met allerlei motieven. Bij één bootje zag ik bij het blauwe voorsteven, een kruis, het ohm-teken en de islamitische maansikkel en ster bij elkaar, goudgepenseeld. Dat vind ik nou leuk.
