Hij had een uniform aan en als dat niet zo was geweest, dan had ik daar geen uren doorgebracht, want je weet het toch maar nooit, helemaal alleen op een strand zijn met een man in de buurt, dat doe ik niet. Alweer eventjes geleden, ik ben hier alweer bijna drie weken!, had ik nog geen zin om in de avond het strand te verlaten. Er zat een gezin in het bijna donker, dus ik dacht: als ik bij hen in de buurt ga zitten, is het wel oké. De vrouw ging met de twee kinderen pootjebaden, de man sprak me aan. Het voelde meteen aan als niet helemaal kosjer. Maar dat kon toch niet, hij zat er met zijn familie! En toen kwam dus de vraag of hij mee mocht naar mijn kamer. Ik zag zijn vrouw, 15 jaar jonger, wist ik al, vanuit de zee naar ons kijken.
Maakte ik hier in een oogwenk mee, wat er ook in India gebeurt: een totaal disrespect voor vrouwen , opgesloten in hun gearrangeerde huwelijk en de man doet wat hij wil? Nog steeds bestaat er bij wet gėėn verkrachting binnen het huwelijk. Andere vormen van verkrachting wel en er is een stijging in de aangifte ervan. Waarschijnlijk niet omdat er meer verkrachtingen plaatsvinden, maar omdat vrouwen mondiger zijn geworden om het te melden en er veel meer vrouwelijke politieagenten zijn. Dacht die man nou écht dat ik ja zou zeggen? Please, please, hield hij aan, en toen ik opstond om weg te gaan, greep hij mijn hand en drukte die ongeveer fijn. Denk je er veilig te zitten...
Transgenders blijken erkend te zijn in India als het derde geslacht, er zijn er meer dan vijf miljoen en op de Kumb Melai van 2019 komen er tweeduizend, ze krijgen eigen toiletten en voorzieningen, las ik in een boek. Maar homoseksualiteit is nog steeds strafbaar. Er is een gay-prins die uit is gekomen, door zijn familie onterfd is, maar toch nog wel geld genoeg geeft om een veilig paleis in te richten waar de LHBT-gemeenschap welkom is. Hoe ik dit weet? O.a. door korte filmpjes van de BBC.
De vissers hier op het strand, voelen allemaal aan als veilig. Ze doen gewoon hun ding en laten de westerlingen hun eigen ding doen. Soms staan ze met zijn tienen aan een dik touw te trekken, ze zijn dan bezig een heel grote vis te vangen, weet ik van de vrouw met de doeken. Dat kan lang duren, langs een heel stuk kustlijn. Een keer zag ik ze dichterbij komen, wilde mijn boeltje al pakken, maar ze gebaarden dat ik kon blijven zitten, ze gingen met het touw over me heen.
Afgelopen zondag was ik voor het eerst op ‘mijn stuk strand’, komen er twee jongens aan die vragen of ze hun spullen, een shirt en een mobieltje bij mij op mijn doek mogen leggen, kunnen ze in de branding spelen. Ik twijfel, zegt de ene: Ik weet wat je denkt, maar zo is het niet, vertrouw me, ik wil alleen dat mijn mobiel niet in het zand komt, I don’t want anything from you, only your heart. Ik schoot in de lach, hoe kon ik uit mijn goeie hart nou weigeren dat ze hun spullen even kwijt wilden?
Maar ja, het werd een verhaal met een glijdende schaal. Ze begonnen inderdaad in zee met het overgooien van een oude boei. Toen kwam hij vragen of hij me niet stoorde en alles oké was, toen vroeg hij een vuurtje en of ik ook wilde roken, nee dus. Ze bleken uit Chennai te komen en op mijn
vraag waarom ze niet gewoon naar Marina Beach gingen vertelde hij dat zijn moeder hem kon volgen via een app op zijn mobiel en ze nu dus wist dat hij 56 kilometer verder was en ze hem dus niet naar huis kon roepen. Hij begon mij met moeder aan te spreken, dat mag toch wel hé, vroeg hij.
vraag waarom ze niet gewoon naar Marina Beach gingen vertelde hij dat zijn moeder hem kon volgen via een app op zijn mobiel en ze nu dus wist dat hij 56 kilometer verder was en ze hem dus niet naar huis kon roepen. Hij begon mij met moeder aan te spreken, dat mag toch wel hé, vroeg hij.
Vervolgens ging hij een vuurtje zoeken en was hij uit zicht. Komt zijn kameraad met wat dolle ogen, zag ik nu, voor een praatje. Verdorie, ik wilde rust en kunnen lezen. Andere jongeman komt weer terug: sorry hoor... hij is dronken. Zelf hield hij van extacy pillen en LSD en Meth, kende ik dat, dat was in Nederland toch legaal? Actually, zijn vriend werkte bij een pompstation en hij bij een transportbedrijf, maar in zijn vrije tijd was hij diskjockey van psychedelische muziek en hij was naar Mahabalipuram gekomen om een paar internationale collega’s te ontmoeten, hij had die bijeenkomst nét achter de rug.
Ik begon er een beetje genoeg van te krijgen en dat voelde hij direct aan. Wil je dat we weggaan, zal ik mijn spullen weghalen? Ik zei volmondig: JA. En toen vroeg hij: Is there any chance that I can kiss you? Néé, riep ik en: Now you GO! Wilde hij nou zijn moeder kussen? Wat was nou vanaf het begin af aan de bedoeling geweest? Of is dit een tè westerse vraag omdat het erop lijkt dat Indiërs met gemak in veel verschillende verhalen tegelijk kunnen leven?
