Gisteren even een kort gesprek met een westerse vrouw. We waren elkaar de laatste dagen al vaak gepasseerd op het strand. Nu kwam ze naar me toe met de openingswoorden dat ik kennelijk een heel fijne meditatie-relaxvakantie had. Ik vertelde over mijn onbestemde status, alhier. Zij wekte de indruk zo’n beetje in India te leven, maar ik kreeg er niet helemaal een beeld van. Ze kende iemand die al tien jaar met een verlopen visum hier leefde, nou dat was ik niet van plan, zij logeerde hier bij vrienden, voor hoe lang wist ze niet, want ze had een zieke vriend in Tiruvennamelai.
Daar heb je die stad weer, waar ik uit verdreven ben en waar ik het idee van heb, dat alle westerlingen er in een eigen soort van cocon leven. Toen ik aankwam en mijn eigen incheckverhaal zich nog moest gaan ontrollen, klampte een vrouw me aan, ze was anders mijn overbuurvrouw geweest, dat ze nog maar net was aangekomen, maar nu al ruzie had gekregen met een vriendin, op wier aanraden, ze juist naar Tiru was gekomen, dacht ze. Ik dacht: nou moet ik dus een week moeite doen om afstand tot haar te houden.
Ook deze vrouw kwam met een verhaal dat ze van haar goeroe, of iets dergelijks, iemand die dus ‘verder’ was dan haar, vernomen had dat binnenkort er een enorme bankcrash in Amerika zou zijn, die de hele wereld zou veranderen. Zij had, evenals die goeroe, in haar dromen een soort van lichtschepen aan de kust gezien uit een andere dimensie en een gouden bol waarop een klok, dat het twee voor twaalf was. Haar eigen horloge had meerdere malen stil gestaan op twee voor twaalf.
Die bankcrash doet me meteen denken aan dat boek van Joris Luijendijk, Dit kan niet waar zijn, over de bankierswereld in Londen, waar blijkt dat het bankwezen een soort van zeepbel is, die als deze uit elkaar spat er inderdaad alleen maar chaos en anarchie zal overblijven. De hele westerse samenleving kan instorten omdat alles aan geldstromen is gerelateerd. Kan ik bijna begrijpen dat deze vrouw haar baan in Amerika heeft opgezegd, haar pensioen zal toch verdampen zei ze, en nu hier in India is, kennelijk wachtend totdat de klok twaalf uur slaat? Ze wilde heel graag weten wanneer dat zou zijn, maar ook haar goeroe kon haar dat niet vertellen. Dat ‘Twee voor Twaalf’ doet me weer denken aan het klimaatdebat, waar er ook het standpunt is, dat we nú moeten handelen omdat er anders geen wereld meer zal zijn voor komende generaties.
Waarom zou India dan een goede plek zijn om je te verschuilen? Omdat het hier zo makkelijk is om te zeggen dat God andere plannen met de wereld heeft dan wij kunnen bevroeden? Omdat er hier ruimte is voor zoveel verhalen en handelswijzen en iedereen elkaar daarin met rust laat? Wiki vertelde dat er in het Food Center allerlei Hindoes komen, die elk weer op een andere dag vasten en dan bijvoorbeeld geen vlees willen, want elke God die je aanbidt vraagt weer iets anders. Als ik het goed begrijp, is ėėn dag per week vasten, dus gewoon.
Dat naast elkaar staan van verhalen en ook gemoedsstemmingen, de eigenaar van dit Guesthouse kan bijvoorbeeld helemaal opgaan in een Bollywood-film op de computer en mij dan ongeveer negeren, ik moet dan vragen om zijn aandacht, om te willen betalen voor de kamer nota bene, en op een andere dag vanuit de verte te roepen: Ai, Sai Baba, Sai Baba! omdat ik op de eerste dag Sai Baba kende op de poster die tegen een kastdeur is aangeplakt. Hij kwam met het idee, toen hij zijn eigen C-Form die ik nodig had, niet uit de computer kreeg, om een dag uit te checken en het ergens anders te krijgen. Toen ik zei dat dit niet mogelijk was bleek hij tot mijn verbazing, wel meteen iemand gebeld te hebben, die ik ook al eerder had gezien. Maar of dat nu zijn zoon was, die terug was van zijn weekend weg, ik weet het niet...
Juist die grilligheid geeft me het gevoel geen idee te hebben wanneer die Exit Permit er komt. Waarom had ik bij de eerste twee aanvragen de dag erop al een reactie en nu, een week verder, nog niks? Waarom is er op de officiële site geen enkele doorverwijzing naar dit kantoor van de immigratiedienst, zodat ik zou kunnen bellen? Waarom is de site ook helemaal gebouwd zó dat deze voorziet in: opnieuw aanvragen omdat de eerdere aanvraag alweer verlopen is, redigeren van de aanvraag, toevoegen van nieuwe documenten bij de aanvraag? Enfin. Ik weet er niks vanaf. Punt.
