Yeah, yeah, yeah (She loves you)

Wiki

Ik wandelde op het strand en zag de zon opkomen. Weemoed overviel me, nu het erop begint te lijken dat ik heel spoedig zal vertrekken. Had ik deze periode, bijna vier weken, willen missen? Nee, helemaal niet. Ze zullen me voor altijd bij blijven staan in mijn leven.... De weemoed wordt gevoed door Wiki die ik gisteren vertelde binnenkort te vertrekken.

- Ik dacht dat je hier drie  maanden zou blijven, zei hij. Hij plooide met zijn vingers zijn gezicht in mineur, ik zag een klein bedremmeld jongetje. ‘Jij gaat mij vast vergeten.’ 

- Nee, ik ga jou nooit vergeten. Maar misschien vergeet jij mij wel...

- Ik weet het heel zeker, dat als jij over twee of drie jaar hier aan komt lopen, ik je meteen herken. Kom je terug, beloof je dat.?  

Ik zei dat je dat toch nooit kon beloven... Je kan nooit in de toekomst kijken dat hij toch ook niet kon beloven dat hij over tien jaar nog in Mailibalipuram zou zijn? Als ik hier niet ben, dan vraag je rond, dan ben ik ergens anders... Maar je hebt gelijk, je kunt het nooit zeker weten en misschien kun je zo veranderen, dat je elkaar niet herkent. Hij was ondertussen naast me gaan zitten en hij vroeg me mijn hand in de zijne te leggen.

- Ben je nooit kwaad op me geweest, als ik niet met je kon praten? This is my work you see.., and sometimes I have to talk with other people, they are guests, make them feel comfortable... totally different as friendship.... Friendship  comes from God... Ik zei hem nog nooit kwaad op hem te zijn geweest, dat ik heel goed begreep dat wanneer het druk was of de baas rond liep, hij niet kon praten.

You’re sure? Promise me, be honest. Toen ik je op straat tegen kwam, toen zei je tegen mij: jij wilde vanavond niet met me praten.

Sunjay

Ik probeerde hem uit te leggen dat dit was, toen Sunjay net weg was, en dat hij zo afgesloten was en dat ik hem daarom graag had willen bereiken, juist op die dag. Ik weet niet of hij het helemaal begreep... Hoe is het toch mogelijk, de oprechtheid van zulke ontmoetingen, waarbij het lijkt alsof er een rechte doorgang is naar elkaars ziel, waarbij de woorden Friendship comes from God, het meest raak lijken?  

Yeah, yeah, yeah, zei ik, op de voor mijzelf wel bekende relativerende Mirjam-toon. You’re joking with me, zei Wiki prompt. Nee!!! riep ik, écht niet, hand op mijn hart, en Wiki’s hand en mijn eigen hand rusten even op mijn hart. Ook Babu, de jonge springerige jongen van zeventien, schat ik zo in, was erbij komen zitten. Ik zei: als ik over tien jaar terug kom en ik deed een oud vrouwtje na, dan ben jij misschien wel zó: en ik deed een grote imposante man na, met spierballen. Babu rolde ongeveer onder de tafel van de lach.

Ach, yeah, yeah, yeah... Het is zomaar mogelijk om heel intens een ander te ontmoeten. En hier in India lijkt het zoveel meer te gebeuren, dan in het westen, ís het mij zo vaak gebeurd. Een winkelier langs de grote weg die zei het zo: 'Ik weet ook niet waarom ik je vandaag ineens aansprak, terwijl je al weken hier voorbij loopt. God fluisterde het me in... Voor dit, hier gaat het om... Ik ben drie keer in Europa geweest, in Frankrijk, Oostenrijk en Denemarken. Ik wil niet beledigen, maar de mensen in Europa zijn niet gelukkig. Wij in India praten met elkaar, daar bestaat elke dag uit, uit gesprekjes.De mensen in Europa zijn altijd ergens anders. Zij praten over de nieuwe auto die ze willen kopen, of een nieuw huis of iets wat ze willen gaan doen. Maar er is niks anders dan deze dag en  jij en ik.'