Vandaar dus dat de vrouw met de doeken, bijna drie weken geleden al wist dat ze naar Tiruvennemelai zou gaan, bij volle maan. Ik kwam haar om half drie tegen op het strand. Ja, ze was afgelopen nacht geweest, rondom 1-2 uur in de nacht begon iedereen te lopen, om de berg heen, 14 kilometer, ze zei dat er wel een miljoen mensen waren. Dat is dus de nacht vóór de volle maan. Ze was met 5-6 mensen met de tuktuk gegaan en 's ochtends weer thuis gekomen. Wat een conditie, 's nachts niet geslapen en dan de volgende middag alweer op het strand.
Aan een verkoper op het strand, met zijn winkeltje bij de hekken van een resort waar geen mens te bekennen was, vroeg ik ook naar Holi. Hij zei dat hij bij zonsopgang eerst naar de tempel ging en daarna thuis nog eens Pura, nog voor het ontbijt. Tussen 6 en 8u zou er dan in de tempel een feest zijn. Deze verkoper was overigens vóór de tsunami visser. Hij was op zee toen het gebeurde en heeft er een verbrijzelde heup aan overgehouden en er zijn toen doden gevallen, maar hij was God dankbaar nog te leven. Die tsunami heeft de zee hier veranderd, heb ik al vaker gehoord: in Kerala zijn er sindsdien overstromingen en de cyclonen en hoog zeewater in de moessontijd hier heftiger.
Dus ik dacht rond zes uur bij de tempel te gaan kijken. Er was niks te doen. Misschien dat ik verkoper-visser verkeerd begrepen heb, dat deze sprak over zijn dagelijkse gebedspraktijk? In de tempel waren alle beelden wel extra feestelijk aangekleed, kleurige doekjes met gouddraad, bloemenslingers om, bloemetjes zorgvuldig geplakt bij hoofd en voeten en veel godenhuizen stonden open. Misschien was ik een dag te laat. Ik maakte een ommetje richting de ondergaande zon en toen weer het stadje in. War valt er toch altijd veel te zien!
Ineens trommels en hoorns, ik keek achterom en daar werd een godheid behangen met bloemkransen en bloemen gedragen, omringd met wel twintig priesters in hun witte doeken met blote bast. Elke keer een korte stop: mensen lieten zichzelf en hun offerwaar zegenen, steeds met ook een halve kokosnoot en vuur op de schaal, een vrouw passeerde, op weg naar het steegje erachter, ik kreeg wat rozijntjes van haar en ze zei: Happy Holi. Dus toch!
De Godheid, geflankeerd door twee hele grote parasollen en voor de troepen uit een man met grote schijnwerpers op een soort van bakfiets, werd de tempel in gedragen en vanuit het binnenste van de tempel kwam er een andere godheid op een draagbaar en beide ontmoeten elkaar en werden uiteindelijk naast elkaar op één altaar samengebracht met een vuur ervoor. Vele rituelen volgden, de Goden werden eerst aangekleed met bloemen, potten rijst aan hun voeten gelegd, die op het einde werd uitgedeeld aan de mensen die eromheen zaten, evenals de bloemkransen, deels door henzelf eerst gegeven.
Vuur walmde, wierook geurde, vuur rookte, wierook walmde, muziek stopte, priesters prevelden, muziek klonk weer, priester maakten foto’s met hun mobieltje, de goden verdwenen in de bloemenpracht, de goden waren weer naakt en werden onder de arm weer weggevoerd, een grote cirkel in drie verdiepingen met gekleurd poeder in vakjes ernaast en daarbinnen smeulende as. Ik heb het hier niet meegemaakt dat er met dat kleurige poeder wordt gegooid.
