Pff, zucht, zucht... Of beter; pdf... pdf... pruttel, pruttel. Deze dag stond veel in het teken van de Exit Permit. Eindelijk kwam ik dan op de
FFRO-site, waar de aanvraag moet gebeuren. Ik ploegde het allemaal door met de invoer van mijn gegevens, en elke kreeg ik wel een nieuwe pagina. En toen niet meer en waren alle gegevens weer verdwenen. Nogmaals. Ik besloot het tussentijds te verlaten en dan werden de gegevens tot nu toe opgeslagen. Hoera, mijn Exit Permit heeft nu tenminste een dossiernummer.
Verder maar weer. En toen hoefde ik alleen nog foto’s van documenten, paspoort, visum, kaartje van waar ik nu verblijf, mijn foto te uploaden. Maar dat moet van jpg-bestand naar pdf. Op internet kun je het converteren, twee items gedaan en toen gaf de site aan dat ik een uur moest wachten, om verder te kunnen. Tijd om naar buiten te gaan, niet meer in het halfdonker in mijn nakie met de fan aan, achter dit schermpje. Ik had ook ontdekt dat ik hier gewoon NPO-progamma’s kan bekijken en had twee afleveringen van
De Luizenmoeder bekeken. Zo ontzettend Nederlands.
Dan kom je buiten en dat heeft bijna iets onwerkelijks: die warmte, de zon, de blauwe lucht met de palmbomen. Dat ik hier echt ben. Ik liep langs de steenhouwer, waarvan ik nu echt denk dat hij mij probeert te versieren. Ik hoorde hem, geloof ik toch echt wel zeggen, dat ik het beeld zó mee mocht nemen als we ‘
close friends’ zouden worden. Watervlug weet hij je aan te raken, op mijn buik, lachend, een sfeertje creëren. Toen veranderde hij van stemming, hij had al drie dagen niks verkocht en het ging niet zo goed met zijn moeder... Ik geloof dat ik nu afstand moet gaan houden. Jammer, het projectje ‘afdingen op god(in)’ nadert haar einde
Ik wandelde naar de andere kant van The Shore Temple, deze ligt op een punt en aan de andere kant is daar ook strand waar alleen maar Indiërs komen, had de vrouw met de doeken mij verteld. Wat een andere sfeer hangt daar! Een uitgestrekt strand, zo ver als je ook reikt en heel in de verte de contouren van een grote moskee. Dit is dus een andere zondaagse uitwaaiplek: overal lange stokken in het zand, waarboven doeken gespannen kunnen worden, voor kraampjes. Hier heel veel jongemannen met een paard, een ging ermee zwemmen, wat een machtig gezicht, zo’n paard dwars door de sterke branding en dan zwemmend, ik wist niet dat paarden konden zwemmen.
Hier dus geen Engels sprekende verkoopsters, met doeken, kleding, snuisterijen, enzovoort: er werd alleen flessen water in een teiltje op het hoofd gedragen en komkommers en wat vruchten. Een vrouw glimlachte zo stralend, dat ik besloot een literfles water te kopen, ik had wel wat bij me, maar dan hoefde ik mezelf niet op rantsoen te zetten. Toen zag ik ineens dat ze bij zee, met een van de waterflessen haar gezicht waste! Potverdrie, er zat dus gewoon water in de flessen en nu begrijp ik waarom ik een beetje een onrustige stoelgang heb: die sinaasappelsap van gisteren, versgeperst, was dus ook aangelengd met gewoon water. Na ruggespraak met twee andere vrouwen die erbij kwamen staan, begreep ze wat mijn probleem was, ik wreef maar steeds op mijn buik, en kreeg ik het geld terug.
Aan deze kant van The Shore Temple, waar de kust onbewoond is en je het land in kan kijken en je weet dat die rotstempels daar verderop liggen, op de rotsen zag je die tempel aan de kust ook liggen, kreeg ik een beter gevoel in wat voor een ruimte met natuurverschijnselen, de rotsen, bos, de zee, die Pallava’s hun wereld in de 7e eeuw ontworpen hebben.In de hoofdstraat hier, in een rechte lijn met de rotsen, grote hoge pilaren in een vierkant. Er moeten processies geweest zijn van de grottentempels, helemaal naar de kust-tempel. Olifanten moeten er geweest zijn, want die zijn ook gebeeeldhouwd. En het rotsmassief aan het begin, voor de rotsen en grotten erboven, en dat
Arjuna’s Penance heet, zit ook vol natuur, het gaat over De Ganges en een strijd die Arjuna hier heeft gevoerd, zoals dat in de Mahabaratta staat.
En ik voer hier mijn eigen ‘strijd’. Want toen ik me weer wierp op de pdf’s, ze allemaal gemaakt had en ze wilde uploaden op de site, nog éven en dan kon mijn aanvraag voor de Exit Permit weg, bleek dat het pdf-bestand niet groter dan 1000 Kb mocht zijn en de mijn waren 2,6 MB. Dit is deja -vu, zo was het met de visumaanvraag in oktober ook. Toen vond ik dus een site die het wel onder de 1000KB kon converteren. Maar hoe ik nu ook zocht, ik heb die nog niet gevonden... En de dag is alweer om, het wordt tijd om naar mijn
food center te wandelen. Morgen is er weer een dag. Ik kan er niks anders van maken....
