Hij wijst erop dat de wetenschap je denkvermogen aanspreekt, maar dat het creativiteit is op andere vlakken die je goed doet, of het nu bakken is, of bouwwerken van suikerklontjes maken of... en tekenen is iets wat iedereen gedaan heeft. Op de vraag: wanneer ben jij ermee begonnen, antwoordt hij graag met de vraag: Wanneer ben jij ermee gestopt? In andere filmpjes op YouTube vertelt hij dat hij een heel verlegen kind was, en dat tekenen hem het excuus gaf om niks te hoeven zeggen. Ook is hij het liefste buiten en op een dag kwam het in hem op: als ik nu buiten ga tekenen, dan maak ik zo een eigen bubbel, een reden om daar te zijn.
Hij verdient zijn geld met professioneel illustraties maken. Buiten tekenen, gewoon in zijn stad maar ook op festivals kan hij dus doen puur voor zijn genoegen. Hij vindt het juist fijn dat de regen iets weer wegspoelt, dan krijgt het geheel ook geen zwaarwegende pretentie, dat hij Kunst moet maken. Hij begint gewoon en vaak geven omstanders, met name kinderen hem echt goed advies. Zijn streven is ook, dat vanaf een bepaald punt het getekende driedimensionaal is: dan staat er ineens echt een groen wezentje met ogen op hoge steeltjes, die hij Sluggy heeft gedoopt. Als, al is het maar voor een nano seconde, iemand denkt dat daar echt iemand is, of door de bodem zakt of haar begluurt, dan is zijn opzet geslaagd.
Hij heeft al over de hele wereld gewerkt en ik heb wel het idee zijn werk in het echt gezien te hebben. Vraag me niet waar. Maar het schokje van: He, wat zie ik?!, gecombineerd met de fijnzinnige tekenstijl, die herken ik. Door dit filmpje snap ik ook weer beter waarom ik nu zo in beslag genomen word door de 'Graphic Novel'. Omdat het op een geheel andere wijze bij je binnen komt, dan het lezen van een boek. Dan moet je het helemaal zelf doen, het oproepen van beelden door woorden. Maar bij iets wat getekend is, word je op heel veel lagen tegelijk aangesproken: verrassing, vertedering, bewondering hoe iets getekend is, meteen meegenomen in de duizelingwekkende diepte van een fantasiestad of landschap, het meeleven met vreemde wezens, geen mensen maar wel menselijk. Het dwalen met oog en hart zonder woorden.
