Mondmasker. Padman

Vandaag heb ik in een half uurtje tijd, vier mondmaskers gefabriceerd uit een oud t-shirt waar naast katoen, ook spandex in zit, voor de extra rek. Ik had nog heel oude stofzuigerzakken en had gelezen dat die goed werken als filter en dat dichtbij die van de medische mondkapjes kwam. Op internet had ik een handig patroon gevonden. Kort gezegd vouw je een A4-tje in de lengte doormidden, je maakt het aan beide zijden rond met de rand van een schoteltje ( dat is al de vorm van het masker) dan maak je 4 cm vanaf beide kanten een gat in de vorm van een smalle paperclip van 6 cm lang en een halve cm breed (voor de oren). Je vouwt het papier weer uit, tekent het patroon op een t-shirt, je knipt het geheel uit, (daar heb je wel een goede stofschaar voor nodig, die ik voor dit doel speciaal had besteld)  en klaar: ertussen in kun je een in drieën gevouwen stofzuigerzak leggen. De achterkant van het t-shirt is je tweede mondmasker en dan kun je nogmaals het papieren patroon leggen op de bovenkant van het t-shirt. Resultaat: vier maskers, een ieder met acht filterlagen, 6 stofzuigerzak, 2 t-shirtstof. 

Ik was aardig content, maar besloot toch nog even bij het RIVM te kijken wat zij zeggen over mondmaskers. Welnu, die raden stofzuigerzakken juist af! Want daar kan allemaal spul in verwerkt zijn die weer slecht zijn voor de ademhalingswegen... Al mijn werk voor niks? Het zou op de verpakking moeten staan, wat er in de stofzuigerzak verwerkt is. Welnu, in de mijne staat alleen dat het is gemaakt van ‘een nieuwe synthetische stof’: polypropyleen. Het zijn héél oude stofzuigerzakken nog van mijn eerste stofzuiger. Wie wat bewaart heeft wat... Zij lijken me dus wel veilig om te gebruiken.

Ik moest meteen denken aan de Indiase film Padman. Het is het waargebeurde verhaal van de man die voor India de ‘pads’ heeft uitgevonden. Hij zag dat zijn vrouw onhygiënische oude doeken gebruikte bij de menstruatie en bovendien vijf dagen lang geen sociaal contact mocht hebben. Hij koopt voor haar een pak westers maandverband, maar die kost 55 rupies, een vermogen, zijn vrouw wil ze niet dragen. Dan slaat hij aan het experimenteren: hij gaat ze zelf maken met katoen en watten. Zij vrouw is eerst welwillend om ze te gebruiken, maar ze werken niet, ze heeft haar bebloede sari moeten wassen voor het oog van haar familie en ze schaamt zich.

Arunachalam Muruganantham, geboren in 1962 kan er niet mee stoppen, hij blijft experimenteren, hij probeert medische studentes zover te krijgen om zijn verbeterde sanitaire pads uit te proberen, die willen niet, en dan zijn nichtje, maar de familie komt erachter en spreekt er schande van en dan gaat hij het zelf maar uitproberen met dierenbloed, maar het werkt niet, hij besmeurt de rivier ermee, en dan kan uiteindelijk zijn vrouw de schaamte niet meer aan en wil scheiden. Hij gaat zwerven en gaat zorgen voor het zoontje van een professor, in de hoop om kennis te vergaren. Uiteindelijk krijgt hij deze via de computer, die de jongen kan bedienen. Het materiaal van een pad, dat zijn geen watten en katoen, maar een samengeperst iets, dat in het westen in grote fabrieken wordt gemaakt.

Hij bouwt zelf in een schuur een installatie, uit eenvoudig materiaal, dat de vier fasen tot het maken van een pad bevat en nu kost 1 pad maar 2 roepie. Toevallig is zijn eerste gebruikster een studente die in nood in het dorp zocht naar maandverband, de pad werkte perfect en zij helpt hem verder. Hij wint er een nationale prestigieuze prijs over innovatie mee en spreekt uiteindelijk in New York in de VN, omdat hij besloten heeft om niet rijk te gaan worden door de verkoop van het patent, maar zelf deze installaties te plaatsen in dorpen zodat vrouwen zelf goedkoop deze ‘pads’ kunnen maken. Hij wordt sindsdien liefkozend ‘Padman’ genoemd, een verwijzing naar Batman.

Volgens mij was dat spul ook polypropyleen en anders lijkt het erop. De film uit februari 2018 is overigens verboden in Pakistan en Kuwait, wegens het schandalige onderwerp, maar in India is het aantal vrouwen dat ze nu dus gebruikt alleen maar gegroeid. Ik ga mijn eigen gefabriceerd mondmasker wel gebruiken, maar wanneer weet ik nog niet.