Dit is de dag beginnen met een Oerol-ervaring op het imaginaire eiland: je kunt de Ochtendpost ontvangen met de optredens die er vandaag zijn en het is nu Nynke Laverman die nu ‘goede morgen’ tegen je zegt. Zij is Fries, is begonnen met fado’s te zingen, vertaalde gedichten van Slauerhoff in het Fries, en zij is een echt ‘kind van Oerol’. Ik heb prachtige optredens van haar gezien en haar voorstelling Wachter had haar première in een kerkje op Terschelling. Ook haar man Sytze Pruiksma zit in het DNA van Oerol: hij heeft ooit een geluidsinstallatie in de duinen gemaakt die me bij is gebleven. Misschien hebben beide elkaar wel leren kennen op Oerol.
Nu zong ze, met alleen haar gezicht in beeld, je aankijkend Your Ancestor, een voorproefje uit haar nieuwe voorstelling PLANT waarvan ze hoopt dat deze in November in première kan gaan. In het Engels:
Hello there
This is your ancestor speaking
Your predecessor from the 21st century
When you emerged repressing me
Remember? That was us
The Homo Economicus
De ‘You’ zou ook het Coronavirus kunnen zijn, maar ze richt zich aan ons nageslacht: wees mild voor ons, want we bedoelden het goed, we wilden echt niet met ons idee van ‘groei’ de wereld vernietigen.
Gisteren bij Opium op Oerol met Cornald Maas, dat dus gewoon doorgaat, een inkijkje in de loodsen waar alles wat voor Oerol nodig is bewaard wordt, er wordt nooit iets weggegooid, alles wordt opgeslagen. Splinter Chabot loopt er rond met Joop Mulder, oprichter van Oerol. Gast was Tyfoon die ook op Oerol zijn vleugels heeft uitgeslagen. Of misschien was hij al bekend, maar is hij verliefd op eiland geworden tijdens Oerol: nu komt hij elk jaar op Oerol en was ook veel op Terschelling tijdens zijn burn-out. En Ruben Terlou gaat elke dag op zoek naar een vogel: in de archieven zoekt hij zijn eigen kinderhandschrift op, waar hij als 10-jarige heeft geschreven welke vogels hij heeft gezien. Ik zag hem enkele jaren geleden: hij maakt foto’s enkele meters boven mij op de dijk bij het wad.
Vleugjes van Oerol terwijl je thuis zit en elke keer weer rustige straten en fietspaden ziet, terwijl het duinlandschap en de zee en de boschplaat er even rustig is als wanneer je er zelf bent; dat blijft voor mij het bijzondere van Oerol: swingend tussen de mensen of stil in afzondering met de wind...ik hoop dat het eerste toch echt weer ooit terug komt...
Gisteren kwam er ook weer een mooi boekje aan: Alfabet van Charlotte Dematons. Ik beschouw het als staande aan de uiterste rand van de ‘graphic novel’, maar het valt wellicht onder de prentenboeken. Zonder woorden zie je op elke afbeelding die twee pagina’s beslaat, als een zoekplaat van alles wat begint met de desbetreffende letter en dat reikt ook tot de omgeving: bij de N speelt alles zich in de Nacht af, bij de E zie je eigeel rondjes drijven in een lucide eigeel en denk je dus ook aan einder en eindeloos en roept het impliciet het woord evenaar op. De woorden buitelden dus juist in me, terwijl je er nergens eentje leest. Dat is ook apart: zonder woorden is het toch een uniek Nederlands boek geworden (nou ja, Vlaams-België kan ook meedoen) omdat je afbeeldingen niet kunt vertalen naar een andere taal. Het boek is dus een soort van imaginair eiland: alles is er tegelijkertijd niet en wel.
