De herfst lijkt definitief te zijn aangebroken. Vanochtend stond ik nog in de zon, tussen de steeds hoger geworden dalia's in de kloostertuin. Dikke, kleurige koppen wiegden boven me uit. Nu typ ik met een natte broek, overvallen door een grijs scherm van regen. Dat klooster is een plek om verliefd op te zijn. Als ik er ben wil ik nergens anders zijn.Onderweg op de fiets zong ik 'Heart like a wheel' van de gezusters Anne & Kate Mc Carrigle. Op internet mail en blog ik eigenlijk alleen. Maar pas had ik wat meer tijd en dook ik in YouTube. Dit liedje schoot me ineens weer te binnen en wat is het dan geweldig om het via YouTube ook weer te horen. Na 31 jaar, het stond op een oud cassettebandje dat gesprongen is.
Het liedje stamt nog uit de tijd van Het Grote Ontwaken. Voor het eerst de impact van liefde vermoeden en bevroeden. Helemaal. Totaal. Met Alles wat je in je hebt... Some say the heart is just like a wheel/ When you bend it you can´t mend it/ But my love for you is like a sinking ship/ and my heart is on that ship in mid-ocean.
Tegenwoordig denk ik steeds vaker dat liefde een gigantisch vermogen in mensen is, en dat het object ervan secundair is. Dat kan een geliefde zijn. Of een kind. Of een plek. Het doet er niet toe. Die liefde moet ergens heen. Je wilt ontledigt worden, niet bang zijn. And it is only love and it´s only love That can wreck a human being and turn it inside out.
Binnenstebuiten worden gekeerd. Het binnenste, naar buiten... Verlangen dat zich niet laat intomen en beteugelen. Laat het zo zijn.
