Ik dacht: laat ik eens een heel andere wereld tot me nemen. Dus ik leende uit de bieb De Russische kater van Laura Starink, correspondent van de NRC in Rusland. Misschien dat de sprookjesachtige sfeer van de voorkant van het boek, gecombineerd met de sfeer van een feestje dat net geweest is, mij voor dit boek deed kiezen. Twaalf interviews met vooraanstaande, belangwekkende Russen. Nou, daar wordt ik nederig van. Er sijpelt zo'n andere wereld door, dat ik denk dat ik daar gek zou worden.Nou, ja. Allen zijn min of meer teleurgesteld of sceptisch over de veranderingen in Rusland, vandaar de titel van het boek. 'Wij' in het Westen denken dat daar een democratie gegroeid is, maar eronder leeft nog het oud tsarendom, de hiërarchie, de macht die van enkelen is. Poetin is een man van de zeer oude stempel, die in zijn jeugd wel de Beatles en McDonalds gemist heeft. Wel, dat is er nu naast de kaviaar.
Rusland en China: twee grootmachten waar het Westen toch weinig meer naar kijkt. Volgens sommigen in het boek onderschatten we beide. Ik weet er te weinig van af, maar verbazing is wel mijn deel als blijkt dat we de hele dag en nacht rechtstreeks naar de verkiezingen in Amerika kunnen kijken. Hoe Amerikaans is mijn wereldbeleving? Ooit in het Oosten vond ik het al ietwat bevreemdend om een andere wereldkaart te zien. Niet Amerika stond daar centraal op, maar Zuidoost Azie.
Humane waarden zoals mededogen, democratie, gelijkwaardigheid: het monster dat die lijkt op te slokken is de hebzucht en de geldlust van het Westen zelf. Het gesprek van de dag is de financiële crisis. De potentiele vijand is 'de Islam'.
Maar stel... dat Rusland, of China, of beide, nou eens 'gewoon' Europa binnenvallen en delen van de VS bombarderen?... Ik zeg dit niet uit IJzeren Gordijn en wantrouwen of haat-zaai gedachten. Maar gewoon... stél je eens even een andersoortige wereld voor..
Wat is dan werkelijk voor je van waarde?
