Net bereikte mij het schokkende bericht dat de communiteit met twee zusters, die zich enkele jaren geleden op het Gronings platteland gevestigd had, failliet is. Of tenminste: eén van beide heeft de communiteit verlaten en in je eentje kun je toch echt niet communiceren.Twee vrouwen, van huis uit protestant. Ze droegen een zelf ontworpen soort habijt in donker en lichtgroene kleuren. Een nieuw soort kloostergemeenschap moest het worden, zo uit het niets uit de grond gestampt, maar wel geïnspireerd door het eeuwenoude kloosterleven.
Mislukt. Wat betekenen alle woorden die erover gewisseld zijn? Al het gevoel en de ervaring dat deze start Gods zegen had? 'Projectie"van je eigen verlangen en behoefte kun je nuchtertjes zeggen. Maar dat is te gemakkelijk.
Een van de verhalen uit mijn favoriete verhalenboek uit mijn kindertijd, ging over drie Arabieren. Ze zaten in de woestijn en ze waren elkaar allemaal geld schuldig. De een had een kameel van de andere gekocht, de andere rieten dakbedekking en weer een ander leren zadels. Ze hadden de neiging om elkaar te mijden. Maar dat is moeilijk in een kleine woestijnnederzetting. Dus ze kwamen bij elkaar. Treurig keken ze elkaar aan. Hoe moest dit verder?
Eén van hen had een dubbeltje op zak. Ik geef jou dit maar alvast, zei hij tegen zijn buurman. Dat scheelt weer een dubbeltje aan schuld. Degen die het ontving zei tegen zijn buurman: Nou, dan geef ik het maar aan jou, want dat scheelt mij ook weer een dubbeltje. En de derde deed hetzelfde en gaf het weer aan de eerste. Ze begonnen te lachen, er ging een lichtje op.Het dubbeltje ging weer rond tussen de drie heren en nu scheelde het alweer twee dubbeltjes!
Razendsnel ging het dubbeltje nu rond en rond, totdat ze aan elkaar alle schuld kwijtwaren. Ze hadden een wonderdubbeltje in handen!
Onder alle woordenstromen en geldstromen speelt kennelijk iets van vertrouwen. Als er geen bedding meer is van vertrouwen, dan zakt een ieder en 'de economie' door de eigen bodem. Het woord 'God' heeft iets met vertrouwen te maken, maar mensen geven het handen en voeten. En opnieuw blijkt dan maar weer hoe verdomd moeilijk dat is. Hoezeer kun je jezelf vertrouwen? En hoe een ander? Hoe hoger je probeert te vliegen, hoe harder de val...
Om niet failliet te raken, moet je kennelijk vooral met beide benen op de grond blijven staan. Gods geheim is velen malen groter en anders dan alle menselijke projekten. Daarna luisteren doe je toch eigenlijk altijd alleen, in de stilte.
Het wonderdubbeltje van de wederkerigheid; het heeft vooral een stil vertrouwen nodig. Geen Streven, maar eenvoudigweg: Leven.
