vrijdag 24 oktober 2008

Ik-vorm

- De meeste mensen leven in hun ik-vorm, zei de interieurverzorgster vanochtend tegen me.
- Mooi gezegd, zei ik. Hun ik-vorm.
- Dat is toch zo? Ze zeggen alleen maar ik-ik-ik. Als iemand tegen mij zegt: Nou moet je dát doen, dan zeg ik : Ho, ho, ho, ik MOET niks, ik doe het als ik dat wil.
- Nou je weet in ieder geval dat je ook grenzen hebt, als je wat voor een ander wilt doen, zei ik. Je zegt niet zomaar 'ja'. Je doet het alleen als je er zelf plezier in hebt. Goed als je dat zo kan.
-De wereld is toch veel leuker, als je het samen doet? Ik snap het écht niet, dat sommigen het geen bal kan schelen. Dat je ze alleen maar ziet kijken met ik-ik-ik in de ogen.

Nou, dit is wel genoeg wijsheid om weer het weekend mee in te kunnen. Ik-ik-ik in de ogen en in het handelen. Wel grenzen kunnen stellen, want alleen maar wij-wij-wij gaat ook niet. Iets doen zonder het echt te willen is niks. Iets doen zonder plezier ook niet. Wat is dan de onderliggende gedachte?

Ik denk het verlangen naar verbondenheid. De ervaring dat je SAMEN vele malen groter, rijker en mooier bent dan alleen. Tegelijkertijd moet je het 'ik 'ook bewaren. Als je jezelf verliest, ben je nergens meer.

Gerrit Komrij zegt dat wel leuk in het gedicht 'Niemandsland':

Een ik is blijkbaar iets als oude wijn
Ik trok de wereld in en, zie, ik schrik:
Want als ik zonder ik ben, waar ben ik?