Soms kan ik ineens een behoefte hebben aan een explosie van felle, heldere kleuren. De stoelen van Artifort, met sensuele namen als tong en tulp en de mentaliteit die aan dit soort ontwerpen te grondslag liggen. De laatste verfilming van Sjakie en de chocoladefabriek met Oempa Loempa's in roze pakjes. Terug naar de sensatie toen ik voor het eerst de schilderijen van Renoir zag in Parijs en het rode papaverveld van Claude Monet.Het werk van John McCracken van felroze, paarse blauwe vormen met rechte lijnen en hoeken met titels als Song en Idea die ik op de Dokumenta in Kassel zag staan, vorig jaar. Mij voorstellend hoe de diepe kleuren van de woestijn en rotsformaties, de intens blauwe luchten van Santa Fé in New Mexico hem geïnspireerd hebben. Zoals dat ook geldt voor het werk van Georgia O'Keeffe; een en al sensualiteit in kleur en vormen...
De groene zaal van de Braziliaanse Iola de Freitas, ook in Kassel, die een doorzichtige golvende installatie had gemaakt, die zich wikkelde rondom glanzende zilveren slangachtige buizen van roestvrijstaal, tot buiten de ramen en het gebouw, reikend naar het dak.
En zo kan ik nog even doorgaan. Maar dat doe ik niet. De zon die plotseling weer fel doorbrak, de kleur van een roodgeel eikenblad en het besef dat ik al die kleuren nooit kan kopieren en levend kan maken, dat zal wel de oorsprong zijn van deze korte eruptie waar ik zou willen dat ik dit éne blogje felroze van kleur zou maken, in plaats van het wat beschouwender paars dat het gewoonlijk is.
De herfst! Kleur! Laat alles waaien! Breek op, ga door, whatever, kleur je leven!
