Hé, daar word ik nou zo vrolijk van. De bijlage in Trouw van vandaag over Dutch Design. Want volgende week is het Dutch Design Week, het is maar dat je het weet. Er zijn mensen die zeggen: wat een onzin, een stoel is een stoel en 'als het maar licht geeft' en al die geldverspilling voor luxe artikelen.
Maar 'design': we doen er allemaal aan en het is overal. Of je nu een rommelig huis hebt vol spulletjes die van de uitdrager komen of een strak, sober, net interieur: ook dat is design: jij geeft je omgeving zó vorm.
Design gaat uiteindelijk over smaak, sfeer, keuze. Smaak. Sfeer. Keuze. Het zouden 3 criteria kunnen zijn waarmee je ook naar godsdienst en religie kijkt. Een ieder zou zich kunnen afvragen: getuigt het van een goede smaak, als ik dit geloof en daar van overtuigt ben? En wát proef ik? Is het zoet, zuur, zout of bitter? En in wat voor een sfeer begeef ik mij? Voel ik me thuis? Word ik er gelukkig van? En anderen? Tenslotte wordt het dan ook een kwestie van keuze: met heel je hart, ziel en hoofd dáár bij willen horen en het eventueel mee vormgeven. Enfin.
Wat ik heel mooi blijf vinden van de tien genomineerde ontwerpen voor 'Het mooiste ontwerp van Nederland' is de Lamp Lotek van Benno Premsela. Die witte bijna zwevende kubussen.
En de Daf 600 die spottend 'de truttenklusser met jarretelaandrijving' werd genoemd. Al heb ik er ooit als medepassagier midden op de snelweg mee gestaan omdat het gewoon zachtjes aan stopte met rijden, levensgevaarlijk, het was toch mooi dat er een vouwfiets in de achterbak paste en de olijfgroene blikken coating buiten met de lichtbruine bankjes binnen, me altijd mild stemden. Ach...
Van het jonge talent maakt het ontwerp Fluid van de jonge 28-jarige ontwerpster Ilse Waltjen mij optimistisch. Het is zeep verpakt in zeep in de vorm van een grote handzame witte peer. Ze heeft in haar eigen keuken flink geëxperimenteerd om door toevoeging van zand, een harde buitenlaag te kunnen creeeren, waarin de vloeibare zeep zwemt. De hele peer kan op: de buitenlaag werkt als een soort scrub. Zo sympathiek.
Design, vormgeving: we zouden allemaal een poging kunnen ondernemen, ons leven op een bewuste en creatieve wijze sympathiek vorm te geven. Sym-pathos, uit het Grieks: Mee-Leven-met gevoel / genegenheid.
Maar 'design': we doen er allemaal aan en het is overal. Of je nu een rommelig huis hebt vol spulletjes die van de uitdrager komen of een strak, sober, net interieur: ook dat is design: jij geeft je omgeving zó vorm.
Design gaat uiteindelijk over smaak, sfeer, keuze. Smaak. Sfeer. Keuze. Het zouden 3 criteria kunnen zijn waarmee je ook naar godsdienst en religie kijkt. Een ieder zou zich kunnen afvragen: getuigt het van een goede smaak, als ik dit geloof en daar van overtuigt ben? En wát proef ik? Is het zoet, zuur, zout of bitter? En in wat voor een sfeer begeef ik mij? Voel ik me thuis? Word ik er gelukkig van? En anderen? Tenslotte wordt het dan ook een kwestie van keuze: met heel je hart, ziel en hoofd dáár bij willen horen en het eventueel mee vormgeven. Enfin.
Wat ik heel mooi blijf vinden van de tien genomineerde ontwerpen voor 'Het mooiste ontwerp van Nederland' is de Lamp Lotek van Benno Premsela. Die witte bijna zwevende kubussen.
En de Daf 600 die spottend 'de truttenklusser met jarretelaandrijving' werd genoemd. Al heb ik er ooit als medepassagier midden op de snelweg mee gestaan omdat het gewoon zachtjes aan stopte met rijden, levensgevaarlijk, het was toch mooi dat er een vouwfiets in de achterbak paste en de olijfgroene blikken coating buiten met de lichtbruine bankjes binnen, me altijd mild stemden. Ach...
Van het jonge talent maakt het ontwerp Fluid van de jonge 28-jarige ontwerpster Ilse Waltjen mij optimistisch. Het is zeep verpakt in zeep in de vorm van een grote handzame witte peer. Ze heeft in haar eigen keuken flink geëxperimenteerd om door toevoeging van zand, een harde buitenlaag te kunnen creeeren, waarin de vloeibare zeep zwemt. De hele peer kan op: de buitenlaag werkt als een soort scrub. Zo sympathiek.
Design, vormgeving: we zouden allemaal een poging kunnen ondernemen, ons leven op een bewuste en creatieve wijze sympathiek vorm te geven. Sym-pathos, uit het Grieks: Mee-Leven-met gevoel / genegenheid.