Het is grappig dat de laatste tentoonstelling die ik in Venetië zag, mij verbond aan die andere stad waaraan ik mijn hart heb verpand: New York. De Italiaanse kunstenaar Federico Solmi is daar in zijn jonge jaren naartoe verhuisd en al zijn werk is een neerslag van zijn ervaring daar. Hij mengt grafisch werk aan animatie en digitale techniek. Ik dacht naar het ene te kijken, ‘digitaal gemaakt’ dacht ik, dansende paren die de macht vertegenwoordigen , Trump met Marie Antoinette, Julius Caesar met Cortez, en toen las ik erbij dat het geheel bestond uit houtskool, krijt etcetera.
Het werk van Solmni is één grote aanklacht tegen de verwording van de macht, de kolonialistische expansiedrang, de kapitalistische gecorrumpeerde groteske wereld.
Leuk om hem door de straten van New York te zien wandelen, hem te zien snuffelen in Strand, de grootste tweedehandse boekenwinkel. Ik kan zijn drive meevoelen en hoe de atmosfeer van New York je wakker houdt, dynamisch, in beweging.
En dan is het ook leuk, dat er een filmpje is, waar je als het ware mee loopt in dat Palazzo aan de Fundamente Nova, pal tegenover het dodeneiland San Michele. We leven in een knettergekke wereld.
