Het was wel grappig: we blèrden het pas geleden allebei even hard, uit één mond: Tous les garçons et les filles… en nu lees ik net dat ze overleden is: Françoise Hardy.
We hadden net uitgerekend dat we elkaar al minstens 26 jaar kennen (het is eerder 30 jaar, reken ik nu uit) en zij indertijd géén idee had wat er allemaal om haar heen gebeurde en dat ze maar wat deed. En dat zij dus 18 jaar jonger is dan ik. ‘Je hebt je toekomst nog voor je’ zei ik…
Ik ken het liedje nog van het Eurovisie Songfestival (dit klopt niet, lees ik nu door haar necrologie. Het lied is uit 1962, toen was ik zelf pas vier jaar), maar zij moet het dus veel later opgepikt hebben. Het geeft aan dat dit een tijdloos liedje is. Françoise heeft het succes van dit liedje nooit meer overtroffen.
Het is dat ‘je-alleen-voelen’, anders dan anderen. En het smachten naar iemand waarmee je hand in hand kunt lopen. Zo erg horend bij het puber-zijn en bij de jonge adolescentie.
