Gisteren zat ‘de zee’ wel in het dagthema, want ik bezocht ook het paviljoen van Grenada. Eerlijk gezegd wist ik even niet meer waar dat lag, dus een aardige dame, die véél wist, maar uiteindelijk een echte Venetiaanse was uit Mestre, wees het mij op de kaart aan. In de Caribische zee, vlak boven Zuid Amerika. Alle kunstenaars, weer allemaal in een oud pallazo, kwamen oorspronkelijk er vandaan, maar woonden ondertussen ook op allerlei andere plekken op de wereld en kwamen dan af en toe terug naar hun eiland. Dat lijkt mij een heel prima leven.
Intrigerend, omdat je zelf ineens meedoet, was een ratelend mozaïek-achtige schilderij, dat zich voegde naar de bewegingen die je zelf maakte.
En er stonden twee vrouwen die Jason deCaires Taylor onder water neerzet, met een filmpje waar hij vertelt over zijn ambities. Op YouTube te vinden: An Artists Portrait, ik kan het hier niet downloaden. Hij heeft al vijf onderwatermusea, o.a. voor de kusten van Mexico, Indonesië, De Maladiven, de Bahama’s.
