De geur van de Toscaanse Jasmijn is overweldigend zwaar en zoet, nu alweer bijna over het hoogtepunt heen. Het was de allereerste keer in al die jaren dat ik een vrouw zag hengelen aan de kade bij de lagune, een paar honderd meter vanaf de ingang van de camping. Ik kon mij meteen met haar identificeren: op de fiets met een laadbakje erachter met al haar spullen. Tot nu toe hadden de mannelijke vissers een auto bij zich. Kom, laat ik als hobby gaan hengelen, moet ze een keer gedacht hebben, lekker op een stoeltje naar het water staren.
Misschien is de vereenzelviging zó snel gemaakt, omdat ik het plan had opgevat om naar Oerol op Terschelling met de fiets te gaan en alle kampeerspullen dus in een karretje achterop en dan ook overnachten bij Vrienden Op De Fiets. ‘Als het weer een beetje meezit’, was wel al de voorwaarde. In mijn hoofd had ik daar de maand Juni voor uitgetrokken. Helemaal vrij met een eigen huisje bij je, door Nederland. Maar het werd Venetië en in Hoenderloo regent het nu de hele dag met een temperatuur tussen de 9 en 15 graden. Terwijl ik nu behaaglijk voor mijn tent zit, op een héél rustige camping.
Ik vind het leuk om mensen te bekijken in hun omgeving. Jongens in de branding met een bal, schreeuwend en lol makend, terwijl het zwaarbewolkt weer was. Een vrouw die tussen de fietsen staart naar het uitzicht bij de lagune.
De branding klonk nu zoals deze ook aan de zee in Mahabalipuram klonk, wat woester dan het vriendelijke gekabbel als alleen maar de zon schijnt, en ik voelde weer extra de vrijheid van de vrouw in het Westen; met een badcultuur en in bikini op je badlaken kunnen liggen. Dat kon niet in Zuid India. Terwijl ik er ‘vast zat’: ik kon het land niet uit en moest hemel en aarde bewegen voor een Exit Permit. Eén keer met kleren en al het water in gegaan, zoals alle vrouwen dat daar doen, ik moést even met mijn hele lichaam gaan zwemmen en drijven in het water. Tot mijn verassing was het héél aangenaam, vooral ook erna. Natte kleding die langzaam droogt, was érg verkoelend in de hitte.
Voor de volledigheid van dit blogje, over vroeger en nu: de tuin van de buurman van de camping. Die gekleurde glazen bollen zijn er al vanaf het begin en hebben alle hoeken van de tuin bevolkt: als een slinger, her en der tussen de planten, gehangen in de boom, aan elkaar gebonden als een tros ballonnen, enzovoort. Nu allemaal keurig bevestigd aan de spijlen van een hek.
