Ik had al een gratis kaartje gescoord voor het Peggy Gugenheimmuseum, maar pas om 20.30uur, het was Art Night Venezia. Dus ik dacht: ik ga van tevoren eerst een pizza eten op Campo Margeritha en even langs het universiteitsgebouw, die de organisatie ervan in handen heeft. Daar aangekomen bleek er een grote tentoonstelling te zijn met schilders uit de Avant-Garde in de woestijn van Uzbestikan tussen 1920-1945. Zó verrassend en divers, het frisse heldere kleurgebruik en de originele thematiek viel mij op.
Op de binnenplaats met leuke muziek, nam ik een Spritz, hét drankje van Venetië, met twee chicuetti , dat zijn kleine goedbelegde hapjes, nu ook héél goedkoop, samen voor zes euro, gerookte zalm op roomkaas en varkensfricandeau met radijssla. Maar oei, in die Spritz zat wél veel alcohol, zag ik, terwijl het voor mijn neus werd klaargemaakt: prosecco met Aperol, een sinasappelschijfje en wat spuitwater. Toen ik opstond, was ik een beetje duizelig en ik besloot Peggy Gugenheim maar te laten varen en eerst een pizza te gaan eten, die alcohol viel binnen, op mijn tamelijk nuchtere maag.
Dus vanuit het universiteitsgebouw, die zich midden tussen de huizen bevindt, naar Campo Margaretha, het gezelligste plein van Venetië. Op deze zwoele avond tjokvol mensen op de vele terassen en op alle bankjes. Eerder had ik al gezien dat je op een paar plekken voetbal kan kijken en ik had Nederland bijna een doelpunt zien maken. En ik had die pizzeria gezien, waar een rij voorstond en nu dus ook.
Het duurde best lang, terwijl ik buiten wachtte, en ik was niet de enige. Achteraf bleek het maken van de grote familiepizza’s en de nog grotere, waar ze punten van verkopen, de voorrang hebben gekregen. Ze waren mijn bestelling vergeten en ik ging ondertussen bijna van mijn stokje; mijn lichaam was de alcohol aan het verwerken.
De eventueel andere tentoonstelling, die ik gepland had, kon ik wel vergeten. Ik was niet van plan om de hele nacht in Venetië door te brengen, tot de vroege ochtend, voor de eerste veerboot naar Lido. Ik kwam weer langs de boekhandel die voor deze nacht, tot 5.00 uur, een aanbieding had. Drie boeken voor de prijs van twee. Vooruit maar. Ik snuffelde nét wat te lang, waardoor ik op Lido de laatste bus mistte. Maar de wandeling langs de kade, terwijl mijn lichaam de alcohol verwerkt had, was aangenaam, ik hou van de geur van het water in de lagune. Om kwart voor één in de nacht, kwam ik aan. O, de warme douche was uitgezet, maar ook niet verkeerd, dat koude water; best verfrissend.
