Ik liet Venetië om 22.00 uur achter mij, na voor het laatst op de vaporetto het zicht op haar skyline, langs het San Marcoplein, licht op de reclamedame bij San Maria Salute, een moderne Madonna, en het laatste zicht op een brug, die moderne, ook het laatst gebouwd, die het aankomstplein van de bussen verbindt met het oude Venetië.
Na een nacht en een hele dag in de bus, een etmaal later een pitstop in mijn huis in de stad en een wasje gedraaid en nu hier aangekomen. ‘Hoge bomen hier, véél bij elkaar’ denk ik letterlijk, terwijl ik terug wandelde vanaf de bus, bijna drie kilometer. O, ja, dat heet een bos! … Komt weer nieuw binnen na zoveel water, lagune, zee. Nog steeds, maar nog méér en hoger; het vingerhoedskruid. En nu typ ik dit blogje in mijn hangmat. Alleen maar het gefluit van vogeltjes en af en toe een milde zucht wind die door de bomen ruist.
