Ik heb een huis en kan daar veilig afstand houden en aan social distancing doen. Maar dat kunnen zovelen niet... Daar waar je ondanks armoede vaak wel bruisende vitaliteit en veerkracht ziet van mensen, zoals in India, daar kunnen mensen geen kant meer uit, omdat ze geen 1,5 meter ruimte om zich heen bezitten... In Topics een aangrijpend stuk van 6 april over New York en de wijk Queens waar nu de meeste doden vallen, de meest multiculturele wijk van NY, waar 167 talen worden gesproken en je ziet ook al foto’s van massagraven: Corona treft rijken en armen maar alle ongelijkheid in de wereld wordt nu ook zichtbaar.
En het gaat ineens ook wereldwijd over geweld en misbruik in thuissituaties, waar de slachtoffers daarvan nu geen vergetelheid kunnen vinden buiten of simpelweg het vege lijf redden, op straten en pleinen bij andere mensen. Wanneer het virus de vluchtelingenkampen bereikt dan zien we straks mensen bij bosjes omvallen onder vreselijke omstandigheden. Daar waar er de teller wereldwijd bijgehouden wordt hoeveel sterfgevallen Covid-19 vraagt en wij in NL ons best doen om genoeg IC bedden te hebben, zijn er groepen die het zonder enige beademing of medische zorg moeten doen. Er zullen zwarte gaten op de kaart ontstaan. Zoals zij dat tevoren ook niet hadden: een on-bestaan, anonieme vlekken , dus geen medische zorg, scholen, een echt dak boven het hoofd.
Dat is het lijden dat allemaal geconcentreerd kan worden in dat verhaal van een mens die straks om 15.00 aan het kruis genageld wordt, onterecht, integendeel, zijn boodschap was er juist eentje van ‘heb je naasten lief’: daar lag gisteren tenminste de nadruk op in de semi-live versie van The Passion. Uitstekend gedaan door Eric van Tijn en consorten: liedjes gekozen uit 10 jaar die je nu elk zo mee kon zingen en beleven. Volgend jaar in de 1,5 meter maatschappij kan er ook nog gekozen worden om diverse zangers wel live te laten zingen.
Wat moeten mensen nu, die eerder elkaar hadden in bonte samenstellingen op markten en pleinen en kleine steegjes vol bedrijvigheid, eten en leven op straat? De plekken waar ik het zelf zo heerlijk vond, om daar geheel in op te gaan? Ik weet het niet... De beroemde aria Erbarme dich zal vandaag in de oren van velen klinken... Dat is de hoop: dat de wereld als geheel hoop en troost vindt bij elkaar, niemand uitgezonderd, niemand vergeten...
