New York State of Mind

Sinds de brandhaard van de pandemie in New York is, herlees ik romans uit mijn boekenkast die zich daar afspelen, om het uit de verte leven te blijven inblazen. De foto’s van massagraven zijn zó erg, alsof je naar oorlogsvelden kijkt. Hoe moet dat zijn voor de nabestaanden, maar ook voor de inwoners, de beklemming is vast overal voelbaar, leven in een stad die helemaal dood en stil is gevallen...

Ik bleek ook een Tourist Toolkit, New York City, A Past-To-Present Photo Tour, te hebben. Twintig gebouwen of plekken met hoe het eruitzag vroeger en nu. Gekocht als voorbereiding op een verblijf, een eerste indruk, weten waar sommige al bekende plekken door televisie en film zich precies bevinden en als ik op reis zou gaan, dan zou ik vast bedenken wat te combineren is, op een dag en voorpret hebben. Zo heb ik gisteren in de tuin gedaan alsof het zo was.

's Avonds bleek M ook in het teken van New York te staan. Francine Houben, die de nieuwe aanbouw aan de NYC-Library heeft ontworpen en zelf woont in een appartement met grote ramen tot de grond en met uitzicht op de Brooklyn Bridge, blijkt zich altijd al van hygiëne bewust te zijn geweest. In een documentaire staat ze in de metro en spreekt erover dat je eigenlijk elke keer je handen zou moeten wassen daarna omdat er mensen met zoveel verschillende achtergronden en hygiëne-gebruiken leven...Zó heb ik nog nooit gekeken naar diversiteit... Zij heeft nu ook héél ruime en grote leestafels in de nieuwe bieb ontworpen, ik hoop dat ik daar ooit eens mag neer zijgen...

Het programma eindigde met het liedje NewYork State of mind, van Billy Joël, maar kennelijk bekend geworden door Barbra Streisand. Nu ik die versie hoor met saxofoon en een flink orkest... Dat roept loom flaneren op, weidsheid... werelden om te ontdekken. Nog in de New York-mood zocht ik een film op Netflix en kwam bij The Meyerowitz Stories uit. Prachtige rollen van Dustin Hoffman, Emma Thompson en Ben Stiller in die bekende New Yorkse sfeer;  drukke straten, cafés, een museum. Over een familie waar een broer en zijn halfbroer en halfzus ook strijden om de aandacht en goedkeuring van hun vader, een beeldhouwer die niet echt is doorgebroken in museale kringen.

Ook een ontroerende film: om de moeite die er in een familie kan zitten en hoe ieders individualiteit ook gegroeid is met en ten koste van elkaar... en dat je het graag goed met elkaar wilt hebben... Dan eindigt de film met het liedje Old Man van Randy Newman. Dat bracht me terug naar het huidige New York, ver weg van bruisend en vitaal zijn.... Zoals overal op de wereld alles stil ligt...en dan hoop ik maar dat het overal ooit weer terug kan keren, die New York State of Mind...