Mondkapje! Maar op een heel andere manier gebruikt dan wat het nu is geworden: een massa-artikel ter bescherming van onszelf en anderen. Ik zag het een conservator dragen terwijl ze met haar neus op een schilderij van Rothko zit: ‘Restoring Rothko’ een filmpje van Tate. Het blijkt dat op één van de negen schilderijen die in Tate hangen en die bij elkaar horen, er in 2012. ‘Een aanval is gedaan’, het is als een fysieke doodsteek, iemand heeft er met inkt zijn naam op geschreven.
Het filmpje toont het jarenlang onderzoek en het uiteindelijke succes om dit schilderij te herstellen. Juist omdat het een onderdeel is van de negen die er in één zaal hangen is er hiermee nog meer verwoest dan alleen maar die ene. Het lijkt net alsof je kijkt naar het herstel van een levend wezen, naar een andersoortige IC en dan het moment dat het schilderij weer gaat hangen waar het hoorde en de verzuchting: hopelijk ziet de bezoeker er niks van en kan de oorspronkelijke ervaring van het geheel weer genoten worden.
Ik was er in april 2018 en heb er dus niks van gemerkt of iets gezien: dat een ervan ooit zo verwond is geweest. Dit filmpje zou een pleidooi kunnen zijn voor cultuur en de schone kunsten: daar moeten in deze tijd ook mondkapjes heen, als onderdeel van zorg en herstel... Om mijn eigen geheugen te checken, typte ik onder in dit blog Rothko in en in de loop van mijn eigen tijd, verschenen er tien blogjes. Gek om jezelf terug te lezen en ja, ik was er inderdaad, iets meer dan twee jaar geleden. Het komt, voor nu, uit een ander tijdperk; toen de stad nog als een cadeau was, om in te dwalen en te gaan ontdekken...
