Ik was op zoek naar een Fleamarket op de 14th street bij 1 Avenue. Uitgekozen omdat deze zich in van oudsher een arm deel van Manhattan afspeelt; The Lower East Side. Was wel benieuwd of er een contrast zou zijn met die in DUMBO. Ik kwam langs het front van een kerk, het oude wijwaterbakje (?) onder de gevel met Maria en een beetje gepijnigde gezichten, viel mij op.
Een heel Europese kerk, qua proporties. Er begon net een kerkdienst. Een glas-in-lood raam was Pater Pio. Hé, dat is een kapucijn! En het bleek dat hier ook de rommelmarkt was, in de binnentuin. Het paste weer precies bij de franciscaanse missie; ergens neerstrijken waar noden geledigd moeten worden.
Dat bekende licht dat met bogen binnenvalt, wanneer je door de gang wandelt. Ook hier moet het een kloostertje zijn geweest. Deze binnenplaats was geasfalteerd. In het Kapucijnenklooster in Velp-Grave lagen hier de doden. De rommelmarkt was ook binnen; dat was vroeger wellicht de refter, de eetzaal dus, en misschien diende het ook als de ontspanningszaal. Nu leek het doordeweeks dienst te doen als basketbalveld.
En dit waren dingen die ik meegenomen had, als ik ze gratis op Koninginnedag had zien liggen; een marmeren afbeelding met spelende Chinese kinderen, een Barbie met zwart haar, een olifantje enzo. Ik zie mezelf terug: rommelaar en ‘kloosterbewoner’ in één.
En dan vergeet ik het schilderijtje waar ik het eerst mee weg zou lopen; zo’n grappig idee dat iemand dit zo heeft ingelijst. Het tv-programma waar ik toen ik kind was voor bedelde om nog op te mogen blijven; De Wrekers. Ik was op beide dol; zowel John Steed als Emma Peel.
