De twee tegengestelde krachten, die van de economie en het zakenleven tegenover de groei en rijkdom die van onderop komt; de aarde en de velen verschillende culturen en gemeenschappen die in Brooklyn hun thuis hebben gemaakt. Die grote zwarte naald, het hoogste gebouw in Brooklyn is vele Brookeniers een doorn in het oog. Een kantoorpand dat voor driekwart leegstaat.
Er zijn nu dus drie pogingen tot wolkenkrabbers, de zakenwereld uit Manhattan,die dacht zich uit te kunnen breiden in Brooklyn en die de skyline van Brooklyn nu bepalen, maar alle drie floreren niet. Ik kon goed zien dan ze als het ware midden in het oude centrum van Brooklyn waren neergezet.
Daar staat ook het Operagebouw en Muziekgebouw van rond de eeuwwisseling van 1800 naar 1900; de tijd dat Brooklyn dacht die andere grote stad aan de East River te kunnen zijn, naast Manhattan. Dat gebeurde dus niet, Brooklyn werd eerst het nieuwe, groene woongebied voor mensen die in Manhattan werkten, de nieuwe middenklasse, en langzamerhand stichten al die immigranten van over de hele wereld hier hun gemeenschappen. Zoals ook in die andere twee boroughs van nu NYC; Queens en de De Bronx.
Er bleek hier ook een tweedaags festival gaande, maar tja, je kunt niet op twee plaatsen tegelijk zijn.
Er was een betekenisvolle plek met letterlijk en figuurlijk kopstukken die de zwarte cultuur in Brooklyn en NY mee vorm hebben gegeven. Maar de kleurige muurschildering erboven is wel aan het afbladderen. Het lijkt mij Mary Angelou. Leuk om te lezen dat deze bronzen koppen gemaakt zijn met een techniek uit Benin; ik was daar ooit en herinner mij de oude, meer dan levensgrote bronzen beelden.
Midden in dit centrum van Brooklyn, waar oud en nieuw, dichtbij naast elkaar aanwezig waren, zoals overal eigenlijk in New York, was er ook een goede boekhandel.
