Het was een smulmuseum met het allereerste filmpje waar Betty Boop in voorkwam.
En Popey, met die gekke Olive; ik keek er vroeger graag naar, nooit zo worden als zij, dacht ik dan, liever Popey zijn en alleen spinazie nodig om sterk te zijn en vijanden mee te kunnen verslaan.
Dat Superman in zijn oervorm al die lok op zijn voorhoofd had, maar zijn alter ego, de journalist van de Daily Planet, was toen macho-achtiger dan in latere versies waar hij een onhandige kluns werd.
Een speciale tentoonstelling over Jim Henson; Kermit de Kikker is hij ongeveer zelf en die verscheen voor het eerst met een optreden, toen hij achttien was in 1956, waarin hij I’ve grown accustomed to her face zong, met een simpel doekje als tegenspeler. Op highschool tekende hij voor de schoolkrant, wát een talent blijkt daar al uit. Met viltstift een aankondiging die hij tekende waar hij een show met alleen maar poppen promoot: De Muppetshow.
Zó leuk om poppen in het echt te zien! Hoe het bijna levende wezens voor je zijn. De schoenen van The grumpy old men tot in detail uitwerkt, terwijl je dat nooit zag als ze op het balkon hun commentaar gaven.
En dan was er ook nog een speciale tentoonstelling over Mission Impossible, zowel in de oudste versie als met Tom Cruise favoriet bij mij. Van beide heb ik dvd’s waar ik best regelmatig naar kijk.
Ik vind Tom Cruise, die alle stunts dus zélf doet, ook een goede acteur. In zijn gewone doen valt mij iets serieus op, in zijn oogopslag. Sommige stunts hebben jarenlange voorbereiding en training van hem gevraagd.
