Het was net alsof ik even in Pondicherry was in India, zó gek. Daar leven veel Indieërs in de Ashram van Sri Aurobindo en ze hebben er eigen scholen. Als de school uit was waren de straten even vol met scholieren en hun onderwijzers in witte uniformen.
Het was Indian Day Parade, om de onafhankelijkheidsdag van India te vieren.
In Bryant Park bleek deze grote muziekgroep zich te verzamelen en ik volgde ze naar het begin van de route.
Ik heb het zelf als deelnemer aan de Christopher Streetday in Keulen meegemaakt: In de zijstraten staan de praalwagens en die ritsen in op de grote straat. Moslims, Christenen, Hindu’s ; allemaal aanwezig.
Ditmaal was het Madison Avenue. Zó helemaal de kleuren van India
En ook even langs de kant, zoals ik dat in Varanasi zag; emotie die door omstanders opgevangen wordt.
Héél veel religieuze en educatieve organisaties deden mee, met spreuken en aansporingen; opnieuw zoals ik dat in India meemaakte; het gaat daar snel over God en de zin van het leven.
Trommels, het geluid van het blazen op een schelp, Indiase zang; dat waren de geluiden.
De Indiase muziekband die ik had gevolgd, liep helemaal in het begin, als opening van de Parade.
Vreemde eenden in de bijt; een Engelse militaire band; een spoor dat de onafhankelijkheid van India uiteindelijk vreedzaam verlopen is?
En een héél grote afvaardiging van Falun uit China; zegt dat iets over de huidige wereldorde, waar India en China elkaar opzoeken?
Miss India New York liep voorbij en ook Miss Popular. In Zuid India dragen alle vrouwen kleurige sari’s.
