De Empire State Building heeft de kleuren van de Palestijnse vlag.
En het is de onafhankelijkheidsdag van India en 17 Augustus van Indonesië, werd er bij de opening van de avond gemeld.
Ik was ineens omringd door een grote Indiase familie, ouders, kinderen, grootouders; grappig, want daardoor rook het ineens naar India om mij heen.
De drummer die de componist was van alle muziek, vroeg om je voor te stellen dat je in de woestijn van Rajasthan zat, zijn ouders kwamen daar vandaan. Hij vertelde hun immigratieverhaal en mengde Indiase klanken met Western muziek. Amerika is een land van immigranten, zei hij en er volgde applaus uit het publiek; we moeten uitgaan van onze shared humanity ; in ieder van ons is er iets dat wil uitreiken naar de ander, die iets kan geven. En dus werd het een feestje.
Ik was eigenlijk gekomen voor de Balinese gamelan, dat bleek het voorprogramma te zijn. Een groep uit Queens, die volgend jaar écht op Bali zou optreden op een kunstfestival. Ook bij hen was er een mengeling van traditionele klanken en moderne Amerikaanse.
De danser in het begin was wel een deja vu; zo zag ik het ooit op Bali, heel lang geleden. De eerste keer dat ik er was, nog met mijn familie.
