In de winkelstraat kwam de walm van geroosterd vlees mij tegemoet.
En dan stap je aan de andere kant bij Borough Hall uit en dan ben je in een volkomen andere wereld. Nabij het stadshuis van Brooklyn, om je te realiseren dat Brooklyn en Manhattan een poos samen opgingen in de groei van hun stad. Zó anders dus dan de Bronx. Midden in een historische wijk met Brownstones, genoemd naar het zachte materiaal waar een hele periode veel huizen van zijn gemaakt. Allemaal met trappen omhoog, tot je bij de voordeur komt, tegen de paardenpoep en dat zie je bij sommige zwarte hekken nog terug: de onderste railing is gekarteld, dan kon je daarmee de stront van je schoenen afschrapen.Typisch New Yorkaans werd het zitten op de trappen; het werden sociale ontmoetingsplekken.
Hier in het lommerrijke straatbeeld mensen die hun hond uitlaten en oppassers die kinderwagens voortduwen. Hier wonen van oudsher veel witte mensen. Dit betekent niet dat mensen die in kapitale panden wonen rijk zijn, want ze kunnen het pand geërfd hebben; dat het al heel lang in de familie zit. Of een eerdere generatie heeft het gekocht toen Brownstones in waarde daalden, want wegens de zachte steensoort waren ze allemaal tegelijkertijd aan een opknapbeurt toe.
Dan daal je af naar de East River, onder de ringweg met de auto’s door, en arriveer je in het begin van Brooklyn Bridge Park, bij Pier 6. En daar lig je dan, met een voetenbankje, aan de overkant vaart de Staten Island Ferry en is het helikopterplatform. Er waait een zacht briesje; de uitgelezen plek om hier ligstoelen neer te zetten! Het ruikt ziltig, een favoriete geur van mij, die mij een innige tevredenheid geeft. In Venetië bij de lagune is dat ook zo. Pas bedacht ik mij dat het een geur uit mijn jeugd is; bij het vakantiehuisje in Elburg. En het zeesterren zoeken op het strand van Scheveningen met mijn opa.
Ik zie de rivier stromen, boten voorbij varen en bij de blauwe parasollen zie ik nu ook rook en ruik ik BBQ, nu is de cirkel toch weer rond. Dit is op en top New York; fantastisch.
