Ik was nog niet in New York geweest en hoorde voor het eerst over de Highline door Cecilia Alemani die in 2022 de curator was van de Biënnale. Een mooie en prikkelde editie, die The Milk of Dreams heette. Nu zag ik haar visie terug in de kunstwerken op de Highline, waar zij in haar dagelijkse leven dus curator van is.
En dan loop je verder. Een stukje over de straat omdat een gedeelte van de Highline gerenoveerd wordt.
Vervolgens even zitten voor een muurschildering
Dan volgen drie vlammetjes die je al vanaf de verte ziet.
Wat moet het bijzonder zijn, om niet in een lege zaal te beginnen, maar de Highline als tentoonstellingsruimte te hebben!
Dan arriveer je, daar waar de lijn ophoudt en uitwaaiert; een T-splitsing, naar de Hudson aan de ene kant en de stad naar de andere kant.
Aan de stadskant is er nu een duif van vijf meter hoog neergestreken.
En toen bleek er een nieuw stuk, aan de stadskant te zijn toegevoegd, dat de Highline nu verbindt met een nieuw winkelgebied en de stad erachter. Daar kijkt op een grote sokkel dit meisje je aan.
En dan kijk je nog eens terug op de Highline en zie je die gigantische duif, die net niet wegvalt tussen alle hoge gebouwen, de drukte en de mensen.
Geweldig toch, dat hier in New York de meest getalenteerde mensen met al hun visie en know how de openbare ruimte vormgeven.
