Ik word altijd dromenloos wakker. Dus als het anders is, dan is het iets speciaals. Vanochtend werd ik wakker nadat ik door een sterrenhemel gevlogen had, langs de maan en ik zag dat de maan aan de ene kant halfvol was, maar aan de achterkant, waar ik was, daar bleek hij vol te zijn. Ik keek nog eens en nog eens, dacht, wat een ontdekking! Dat de maan aan een kant altijd vol is! en toen werd ik wakker in mijn bed, de maan nog in mijn linker ooghoek zichtbaar.
Ik wist ook meteen dat ik opgenomen of mee omhoog genomen was vanaf de grond waar het sprookjesachtig zwoel en warm, vol kaarsen en muziek was, met zacht waaiende, schaduwrijke struiken. Daar lag ik onder en aan de ene kant, rechts van mij, daar was het gigantisch druk, met circusachtige acts, witte steigerende schimmels in een kring, andersoortige bruingevlekte paarden met lange manen en grote ogen, andersoortige beesten die met elkaar paradeerden, kunsten uitvoerden enzovoort.
Voor mij kwamen er drie 'engelen 'op paarden. Ze hadden klassieke grote veren vleugels, zwart, niet wit, dunne ontblote sixpack-bovenlijven en ze hadden iets van een lans in de hand. Ze schreden langzaam voort van het ene gebiedje naar het andere. Links van mij, daar waar ik ook eigenlijk lag, daar werd gezongen en poezie voor gedragen, een dromerige en mijmerende sfeer. Zo lag ik onder een struik, maar prijsde me gelukkig dat mijn uitzicht, dat drukke circus en carnavaleske was. Ik lag precies goed zo, op de grens van twee sferen.
Tja. Is er een interpretatie te geven van deze droom? Staat de maan voor het vrouwelijke, de maanstonden, de tijd, dus? Paarden, staat dat volgens Jung niet voor je emotie? Drie personen, drie een 'heilig 'getal een soort heilige drie-eenheid misschien? Duidelijk mannelijk, dat wel, met zwarte vleugels, zoals in de film Black Swan. Maar ik associeer ze toch vooral met engelen of elfen. Ik sloeg de krant open en keek tegen het herdenkingsplakaat van de vorig jaar vermoorde Millie Boele aan: een wit steigerend paard. Dan heeft de droom een soort voorspellend elementje in zich gehad. Vreemd hoor, zo'n droom. Het zij hier maar gewoon genoteerd.
Ik wist ook meteen dat ik opgenomen of mee omhoog genomen was vanaf de grond waar het sprookjesachtig zwoel en warm, vol kaarsen en muziek was, met zacht waaiende, schaduwrijke struiken. Daar lag ik onder en aan de ene kant, rechts van mij, daar was het gigantisch druk, met circusachtige acts, witte steigerende schimmels in een kring, andersoortige bruingevlekte paarden met lange manen en grote ogen, andersoortige beesten die met elkaar paradeerden, kunsten uitvoerden enzovoort.
Voor mij kwamen er drie 'engelen 'op paarden. Ze hadden klassieke grote veren vleugels, zwart, niet wit, dunne ontblote sixpack-bovenlijven en ze hadden iets van een lans in de hand. Ze schreden langzaam voort van het ene gebiedje naar het andere. Links van mij, daar waar ik ook eigenlijk lag, daar werd gezongen en poezie voor gedragen, een dromerige en mijmerende sfeer. Zo lag ik onder een struik, maar prijsde me gelukkig dat mijn uitzicht, dat drukke circus en carnavaleske was. Ik lag precies goed zo, op de grens van twee sferen.
Tja. Is er een interpretatie te geven van deze droom? Staat de maan voor het vrouwelijke, de maanstonden, de tijd, dus? Paarden, staat dat volgens Jung niet voor je emotie? Drie personen, drie een 'heilig 'getal een soort heilige drie-eenheid misschien? Duidelijk mannelijk, dat wel, met zwarte vleugels, zoals in de film Black Swan. Maar ik associeer ze toch vooral met engelen of elfen. Ik sloeg de krant open en keek tegen het herdenkingsplakaat van de vorig jaar vermoorde Millie Boele aan: een wit steigerend paard. Dan heeft de droom een soort voorspellend elementje in zich gehad. Vreemd hoor, zo'n droom. Het zij hier maar gewoon genoteerd.