-He, dat is Mirjam, ja dat is Mirjam, hoor ik terwijl ik met mijn ogen dicht, diep verscholen in mijn lange once-upon-a-time- wildwestjas, half liggend op een bankje in het Kroningburgerpark van het beginnende lentezonnetje aan het genieten ben.- He, ha, hallo! , ik herken je aan je stem!
- En ik herken je aan je hoed!
Het is F. uit het wijkcentrum, biljarter en bespeler van een heel grote tuba, die hij op zijn fiets-aanhangwagentje vervoert. En zijn demente vrouw, die hij op zijn tandem vervoert. Zijn vrouw met wie hij stevig gearmd was, keek met een lege blik dwars door mij heen. F. heeft er lol in, om af en toe mijn hoed met veren van het kantoor te pakken en het op te zetten, misschien in een poging om zijn vrouw ook aan het lachen te maken. Met F. wedijverde ik om de mooiste bretels, maar hij won het met zijn met gouddraadgeborduurde edelweisjes.
F. neemt zijn vrouw overal mee naar toe. Wie zou ze nu zijn, zonder hem? Hij kleedt haar aan en voert haar en zij kan niet meer alleen thuis blijven. Soms zit ze heel waardig te genieten van haar kopje koffie, een in en in lieve blik, zacht en heel tevreden. Andere keren zit ze met een zakdoekje die ze in haar hand verfrommeld en weer uitstrijkt onrustig met bijna betraande ogen rond te kijken. Waar is hij? Waar ben ik? Wie ben ik? Zouden er dan zulke vragen door haar heen gaan?
Wie we zijn, dat worden we ook door anderen. Steeds meer ervaar ik hoezeer je daarin afhankelijk bent van anderen: ook zij maken de kwaliteit van je leven uit, dat doe je niet alleen.Wie zomaar weg blijft uit jouw leven veroorzaakt een zwart gat. Tenzij je als een tefalpan bent, die alle ellende, elke kritiek van zich af kan laten glijden. Goede vriend Jort Kelder zegt dat van zijn goede vriend de premier van Nederland. Rutte is onverwoestbaar, de blije, communicatieve Rutte. Dat is precies zijn achilleshiel, reageerde iemand.
Zou dat zo zijn? Een tefallaagje heb je nodig om enige ernst van het leven van je af te kunnen laten glijden, zoals de altijd opgewekte F. dat ook heeft. Maar tot hoever en in welke mate? In de carnavalsoptocht was er een wagen vol dansende priesters, bisschoppen, zusters, kardinalen met een kerk en een pausmobiel. 'Negatieve berichten over onze kerk? Wij geloven er niks van!' stond er geschreven.
De feestende katholieke orde: in het echt zou ik willen dat ze meededen met het carnaval, maar het lijkt of dit voor het duivels gepeupel is dat de onderaardse ondeugden moet kunnen botvieren. Zij verschijnen pas weer op Aswoensdag met een askruisje om de 40 dagen boetetijd in te luiden. Maar wie zich niet met huid en haar onder kan dompelen in het aardse en al haar geneugten, die kan het ook niet werkelijk van zich af laten glijden.
Het vlees moet bakken en braden, het vuur moet branden, anders is een tefalpan niks anders dan een bord voor de kop. Laat het dus sissen en laaien, lach en wees vrolijk, drink en geniet, met mate, alles met mate, ook in de onthouding hiervan. Laat de tefalpan uit zichzelf haar werk doen, haar goddelijke, wonderlijke werk; tefal!
