Vorig jaar kwam ik elke dag orthodoxe Joden tegen, nu nauwelijks, al is er aan de overkant van Church Avenue wel een Joods centrum. Daartegenover een kleurrijke muurschildering en een vrouw bleek geduldig te staan wachten, terwijl ik de stoep in beslag nam om er een foto van te maken. Ergens hing de Amerikaanse vlag uit: de Democratische Partij heeft met veel vaart zich een nieuw patriotisme eigen gemaakt, wat tevoren hoorde bij de Republikeinen. Dat dit huis democratisch van aard is, zie ik aan de Lghbt-vlag in het raam. En dan loopt er weer eens een wit mens, zó groot in verhouding met zoveel andere nationaliteiten, waaronder de mijne.
De weg naar de Q-lijn, vorig jaar was dat mijn lijn naar Manhattan en het strand, is groen, met veel bomen en goed onderhouden tuinen. De F-lijn, die nu mijn belangrijkste train is, heeft in het weekend
werkzaamheden, richting Coney Island. Auto’s mogen in de stad maar 25 mile per uur rijden.
Op het strand bij Brighton Beach hebben in de ochtend de dikkere dames, Russische of Oekraïens, de overhand. De laagte van hun taal vormt een prettig achtergrondgeluid, zo heel anders dan het Spaans-Latijns- Amerikaans met veel klanksoorten, klaterend en veel dominanter aanwezig.
Er was ook nog een Oekraïnse samenkomst. Er werd gezongen, kinderen dansten, het volkslied met de hand op het hart, veel omstanders zongen mee met geborduurde blouses in kruistekens. Het rood in de vlag wijst sinds de Russische inval op het bloed dat vergoten is, in de zwarte aarde. Het blijkt onafhankelijkheidsdag te zijn, lees ik via de Nederlandse berichtgeving, voor de 33e keer gevierd.
Ook de Amerikaanse vlag wappert en er is ook een vlag die diagonaal beide landen vertegenwoordigt. Dit is mij eerder opgevallen, deze variatie: zowel op Dominican Day, als op de Gay Parade, enzovoort. Kennelijk heel gewoon om daarmee te zeggen: ik ben Amerikaan én…
Zou dit in Nederland kunnen? Ik ken alleen de omgekeerde Nederlandse vlag. Ik herinner mij dat ik bij mijn eindexamen mijn schooltas naar buiten wilde hangen en daartoe het blauw van de Nederlandse vlag voor de helft wilde weg knippen, daarmee zeggend dat ik mij half Nederlands en half Indonesisch voelde: de Indonesische vlag is rood-wit. Maar nee, dat kon niet, dat was toch een soort van heiligschennis. Hier is er een industrie, die al die varianten van vlaggen ook maakt. En iedereen kan meewapperen voor een dagje ofzo, met welke vlag dan ook. Ook nu zag ik iemand Oekraïense vlaggetjes uitdelen.
