Het internet doet het niet op mijn verblijfplaats. Dus dan maar naar ‘huiskamer’ Bryant Park. Ik hou het kort. Ik was op Roosevelt Island, een langwerpig eiland in de East River dat lang heeft gefunctioneerd als gevangenis en opvang voor psychische patiënten.
Er hangt nog steeds een opvangsfeer: voor katten en nijlganzen en er is een kliniek voor herstel. Aan de kade zitten mensen in rolstoelen. Dat de nijlganzen zich er op hun gemak voelden, viel mij meteen bij aankomst op. Ze grazen in het gras en zwemmen rond als in een sloot. Ik heb om het eiland gewandeld: de niet-Manhattan kant is helemaal stil, alsof je helemaal niet in New York bent, je hoort er geen verkeer.
Op één plek kon je zó dwars door de grid van Manhattan kijken naar de Hudson aan de andere kant.
Lekker languit liggen op een houten ligstoel.
Nooit verwacht om dit mee te maken in NY: in het lange gras liggen tussen de halmen met skyline.
Ik kreeg twee gratis pizza’s, er was iets van een afsluiting op de moderne technische campus, ze hadden over, ik wandelde op het juiste moment er langs.
