Het was leuk, het was enerverend. Ik wilde nu weleens in het midden van de massa zitten, op deze laatste keer film in Bryant Park.Het grasveld ging om 17.00uur open, op een filmpje had ik al gezien dat mensen er dan op gaan rennen om de, in hun ogen, beste plek te hebben. Leek mij toch iets voor de fanatici, dus ik arriveerde om 18.30uur. De film begon om 20.00 uur. Tot mijn verbazing zat het er al tjokvol.
Het lukte mij toch om ergens een klein stukje gras te bemachtigen, midden op. Leuk hoor, ja alweer: die diversiteit.
Het was Titanic en mensen leefden actief mee. Bij de opkomst van de helden: applaus. Bij de boodschap van Jack: every day counts, make something of it, een collectief : yeah! Bij een shot van het Vrijheidsbeeld op het eind: ook applaus. Ik neem aan dat iedereen de film al kende, maar iedereen zat in het moment tóch in spanning. Op het laatste bij de aftiteling de melodie van het lied My heart will go on, zongen mensen luidkeels mee, sommigen dansten, terwijl er al felle lichten op het grasveld schenen om op te breken.
