Vanavond was het Carmen, in de afgeladen openlucht van ongeveer 3000 stoelen. Zo druk was het eerder niet. Ik wist niet dat voor mij bekende melodieën uit Carmen komen. Bij één lied dacht ik : André Hazes moet dit gekend hebben, want ik hoorde er ‘De Vlieger’ in. Carmen werd fantastisch gespeeld en gezongen, heel geloofwaardig in deze moderne jas, maar José overtuigde mij niet: qua uiterlijk te oud en te dik, (ja, uiterlijk speelt wél een rol in theater, vind ik).
Dat de muziek almaar doorgaat, wordt ik daarom zo meegevoerd? Of is het de context die de doorslag geeft? Zoveel mensen verzameld in New York, met al die lichtjes in de wolkenkrabbers eromheen? Ik zal daar pas thuis achterkomen, als ik een opera op de tv ga bekijken. Dan moet het ook wel een uitvoering van de Met zijn, want waarschijnlijk speelt dat ook een rol: een hogere kwaliteit met daarbij de wijze hoe het is opgenomen in HD, is er waarschijnlijk niet. Ik heb al gezien dat je je kunt abonneren voor 142 dollar ofzo per jaar en dan heb je toegang tot al hun uitvoeringen. Wie weet?…
De aria’s die direct uit het hart gezongen worden, en je een worsteling mee kunt voelen, raken mij het meeste. En opnieuw heb ik te constateren, dat het gebruik van het woord ‘God’ in zo’n gezang, het geheel voor mij brengt bij een kern.
