Als ik in New York zou wonen, zou dit mijn favoriete boekhandel zijn. Aan de oude zeehaven, buiten ruikt het zilt. Houten vloeren, mooie tapijten én hier wel plekken om te zitten. Hun slogan is: Mc Nally Jackson Books; Two Floors of Books on every imaginable subject. En dat klopte aardig. Zelfs een plank met Nederlandse en Belgische boeken. Drie rijen hoog, op elkaar gepakte prentenboeken achterin de kinderafdeling.
Wat ik wél mistte en in Nederland bijna standaard aanwezig is: een afdeling met kunstboeken. Er zit ook een café bij, maar ik denk niet dat je een boek mee naar buiten kan nemen. Wél dus lezen bij de ramen met Nederlandse proporties en dat is geen toeval. Het is het oude Fulton District, aan deze oever is New York ooit begonnen en Nederlanders hebben zich hier gevestigd. Er is een Beekmanstraat en in de verte zie je mensen wandelen over het laatste staartje van de Brooklyn Bridge, de stad in, bij City Hall.
En dan loop je over Fultonstreet omhoog, onderdoor de lila autoweg, direct naar het 9/11 Memorial gebied en kijk je tegen de nu hoogste toren van NY aan, naast waar vroeger de Twin Towers stonden.
Grappig, dat beeld van de vrouw op een bal stond ooit in Venetië, en daar weerspiegelde het de lagune.
Ik kan mezelf niet van de beleving losmaken, dat die éne licht spiegelende ,vaag blauwachtige-grijze toren wel heel mooi in harmonie is met de omgeving. Een soort van ankerpunt, net zoals The Empire State Building. Twéé torens moet toch een onrustiger beeld gegeven hebben. Er is ooit ook ter sprake gekomen om ze af te breken omdat ze hun capaciteit van kantoorfunctie maar voor 70% vervulden, de gebouwen waren verouderd. Maar ze hoorden bij de iconische skyline… van toen. Voor mij is die éne toren iconisch.
Dit is, naast Times Square, het enige gebied waar je zeker weet dat het vooral gevuld is met toeristen. Het grote nieuwe vierkanterige gebouw voor de Performance Arts, geheel gefinancierd door rijke New Yorkers, is nu klaar en kleurt mooi in de wit-grijs tinten van de omgeving. Vorig jaar was het nog geheel verpakt in oranje bouw plastic. De fruitverkoopster voor de Oculus, heeft een zwart bolhoedje op, mooi jasje aan en hoog gehakte schoenen, goede verkoopmethode, haar collega die even later haar komt ophalen ziet er veel slonziger uit.
En toen twee haltes met de metro, het had ook een wandeling van 24 minuten kunnen zijn, naar Chinatown. Mmmm, lekker, varkensvlees en eend op witte rijst en kool, met een bekertje warme soepachtige jus, mijn vleesbehoefte weer helemaal verzadigd, voor 9 dollar. In de planning waren muziekoptredens in Bryant Park, maar het had geregend en mijn pijp was wel leeg en ik was voldaan. Als het een zwoele zomeravond was geweest, was ik wel gegaan.
Bij mij in de buurt ontwaarde ik het eerste bordje in de tuin voor Kamala. Ik volg haar opkomst met running mate Tim Walz, die The Coach wordt genoemd, op de voet. Thuis keek ik mee met de live webcam naar de optredens in Bryant Park, het was er niet echt druk en 50 anderen keken ook live mee. Het begon ook nog eens te regenen, dus mijn keuze om dit nu droog, liggend op bed, te volgen was helemaal oké. Zij zong dit liedje, wat ze wel toepasselijk vond bij het weer.
