Ik loop een dag achter met de verslaglegging van deze geweldige tijd hier, in New York, omdat het internet op mijn verblijfplaats af en toe hapert. Dus nu het hier een beetje bijwerken: terwijl ik zit op de middelste bank van deze imposante ruimte: het oude Custom House, op de onderste punt van Manhattan, nu een Nationaal Museum, gratis te bezoeken.
Bij binnenkomst door de bewaking, mocht ik aanvankelijk niet naar binnen omdat ik een zakmes bij me had, en je kon het ook niet bij hen in bewaring geven. ‘Dus nu ben ik voor niks gekomen?’ zei ik teleurgesteld. Toen zei degene die je ook nog eens kan fouilleren, na het poortje: ‘ga nu naar buiten en verstop het gewoon, ergens in de buurt en kom dan terug!’. En nu ligt mijn zakmes ergens achter een van de enorme zuilen, als je de trappen opkomt. ‘Bedankt voor de tip!’, zei ik, hij lachte en nu ga ik er dus vanuit dat het er straks nog ligt.
Ik had al fotocollage’s gemaakt van mijn rondzwerfdag gisteren door de Lower East Side, maar dat laat ik nu maar even voor wat het is. Uiteindelijk toch wel op te zoeken in de ‘collageafdeling’. Wél dit filmpje: ik zat en lag heerlijk bij de rivier, bij ‘de schommels’, op Instagram een vaak terugkerend fenomeen. Ook nu leek iedereen er toerist, en ja, ik wilde ook wel even schommelen en dat heb ik ook gedaan, al liep ik er nu een beetje toevallig tegenaan, het was geen doel.
Elke keer ben ik weer verrast hoe gigantisch goed New York haar buitenruimte vorm geeft. Overal waar het mogelijk is zijn er zit -en ligbanken, omgeven met groen, bloemen en plantenbakken en is er de uitnodiging om van de uitzichten te genieten. Ik hing nu lekker als op een barkruk met mijn hoofd rustend op mijn armen aan de hoge tafel, en lag en schommelde en snoof de zilte geur op van de rivier. Het is zo duidelijk dat de zee er aan de einder ligt.
En toen, via Chinatown en een portie Peking-eend weer naar de overkant over de Brooklyn Bridge, voor de film. Op het midden weer een video gemaakt. De tijd ging sneller dan ik dacht, ik zag op de brug dat de film al was begonnen. Het maakte niet uit, de wandeling er naartoe was ook zeer aangenaam; door een kleine stukje oude buurt van Brooklyn Heighs, inééns weer helemaal rustig na al het verkeersgeluid van slierten auto’s, de krekels tjirpten. En na de film terwijl alles weer werd opgeruimd en het publiek al weg was, gewoon maar gekeken naar het Vrijheidsbeeld in de verte. Én weer even op internet, dat daar aanwezig was.
Zo. En nu ben ik wel weer genoeg uitgerust om de bovenverdieping van dit mooie museum te gaan bekijken. Daarover dus een volgende keer.
PS
