Ik loop Central Park in en maak dit groepje jazzy mannen mee, vorig jaar waren ze er ook, op dezelfde plaats. Zouden ze kunnen leven van hun optreden? Ik kan mij dat niet voorstellen. Het is een door de weekse dag.
Iets verder op The Mall , de brede wandelweg met beeldengroepen naar de Bethesda fontein, deze man, niemand staat erbij, alleen een vrouw leest naast hem.
De sfeer is anders dan vorig jaar Juni. Zo duidelijk zomers met stalletjes erlangs, ik neem nu de tijd om naar de beelden te kijken die The Mall ook flankeren, allen met uitgebreide historische omschrijvingen en achtergrond info wanneer het gemaakt is en door wie.
De onderdoor-passage naar de engel werkt als een klankkast, ver daarbuiten is de muziek ook te horen. Vorig jaar zat er een eenzame cellist, nu deze swingende mannen vol soul en gospel.
Heerlijk in de schaduw van oude bomen liggen. Héél in de verte af en toe het vaag gebrom van verkeer. Ik kwam voor Summerstage dat om 17.00 uur zou beginnen. Bij aankomst een heel kleine rij. Ik had geen idee wat ik kon verwachten.
Er waren drie optredens gepland en het bleek allengs groter en groter te worden. Het eerste optreden bleek om 18.00uur te beginnen. Men druppelt binnen, spreidt kleden uit en er wordt gegeten en gedronken, aan de rand kun je ook wat food en drinken kopen. Er wordt aangespoord om daarbij 1 euro extra te geven, om Summerstage, dat in parken in alle vijf wijken van NY wordt georganiseerd, gedragen door een non-profit organisatie en sponsors, free te houden, gratis dus. Als het kan, doneer dan ook 10 euro, vraagt een andere dia.
Een van de hoofdsponsoren is het drankje Liquid Death. Het ziet er vervaarlijk uit, maar het blijkt water en ijsthee te zijn, van een bedrijf dat een deel van de omzet aan milieudoelen geeft om plastic uit de oceanen te halen en de blikjes maakt van recyclebaar aluminium. Er wordt dus géén alcohol geschonken en ook roken is verboden. Ook dit was mij vorig jaar op de Gay Parades opgevallen: iedereen is helder, niemand beneveld door de alcohol. Het moet een deel zijn van de New Yorkse cultuur: er zijn zoveel festivals, elke dag, al die mensen moeten de volgende dag ook weer naar hun werk, dus om kwart voor tien was ook Summerstage voorbij.
Na dit eerste optreden lopen er mensen rond: of je nu wilt gaan staan, want het wordt drukker. En zo was het. Ik vond nog een zitplek op de hogere terrassen eromheen. Ik werd tot mijn verassing, meegenomen in de muziek van Snail Mail, sterke naam ook, terwijl ik de teksten helemaal niet kon verstaan.
