Geinig, deze mozaïeken in de metro, waar het overigens bloedje heet is, bij 23th Street.
Nu kan ik onthouden, dat aan deze straat het Chelsea Hotel ligt, ergens rondom 8th Avenue. Vorig jaar echt naar lopen zoeken, nu liep ik er toevallig tegenaan. Nu vallen de prachtige balkonhekken op met bloemmotieven. En dat er aangrenzend, eigenlijk nog een deel van het gebouw zelf, twee kleine winkeltjes zijn. Zou dat vroeger, toen al die beroemdheden er woonden, ook zo zijn geweest?
Verderop 23th Street, alweer dichterbij bij de Hudson, vond ik het geinig dat iemand in haar voortuintje een levendig tafereel met vogeltjes in een boom had gemaakt, tegenover de heel imposante ‘hoogbouw’ van woningen. Het grenst aan de Highline, daardoor herkende ik ze, want ook op die hoogte van dat oude spoor, zijn ze heel indrukwekkend.
Ook kan ik nu gaan onthouden, dat aan dezelfde straat het Flatiron gebouw ligt, dat zo heet omdat het de vorm van een strijkijzer heeft, het is als het ware een heel dunne taartpunt.
Daar is nu een portal. Lekker sciencefiction-achtig, al kun je er niet doorheen lopen en springen in een andere wereld. Wél kun je er zwaaien naar mensen in Dublin. Je moét wel mee gaan doen, want je bent bij hun in beeld en ze zwaaien. Eerst zwaaide ik terug en toen bedacht ik om met mijn arm van hoog naar laag een zwaaigebaar te maken. Zou het opvallen, aan die andere kant? Ik dacht al van niet, maar toen, een minuutje later ofzo, zag ik een jongen hetzelfde doen, lachend. Er zit dus iets van vertraging op. Ik vond het geinig.
PS
En het zou méér dan geinig zijn, als Kamala Harris in November wint.
