Op de uiterste smalle punt van Manhattan is er geen enkele wolkenkrabber. Alleen twee parken met bos en steile heuvels en daarachter de brede Hudson en de East River gaat er de Harlem River heten.
Hier kun je je nog een beetje gaan voorstellen hoe heel Manhattan eruit heeft gezien. Alhoewel? …Het had een héél rijke biodiversiteit, woest met watervallen , stukken met windstille vruchtbare gronden, etc. En op deze plek, waar nu een rots is, bloeide ooit een grote tulpenboom en kocht Peter Minuit, voor 60 gulden ‘Mannahatta’ zoals de indianen dit gebied noemden.
Ik genoot er van de traag stromende rivier.
En van de vogels in de kreek die er ontstaan is, vlak achter de brug die het eiland Manhattan met het vaste land verbindt.
Puertoricanen keken in het Ingwood Hill Park naar een wedstrijd, op een rijtje naast elkaar, met meegebrachte regisseursstoelen en een muziekbox op een bankje, de rivier pal achter hen.
De sfeer is er relaxed, en hoger dan zeven verdiepingen wordt het niet met de gebouwen. Op de terrassen, in het Fort Tyron Park bij een feestje en op straat; overal die salsa-achtige muziek.
De lucht werd grijzer, ik voelde een eerste druppel en dook de metro in, terug naar Brooklyn. Goede timing; gedurende de gehele rit had het flink geregend, mensen met natte paraplu’s kwamen verregend binnen, maar toen ik weer boven de grond kwam, was het droog.
Ik zag ook nog twee mussenkolonies, grappig, de mussen zitten in het gaas van het hek, het zijn wel écht inventieve beestjes. En mijn eerste Monarch-vlinder, ook hier een speciale Monarch-way-station; habitat en voedselvoorziening voor hun trek naar het noorden.
